Her eylülde ruhum yaprak döker,
Bağbozumu yaşarım bazan,
Kimi zaman kendime küserim,
Kimi kimi sitem ederim dosta.

Her sonbaharda içim sararır,
Gönül semamda yürek kararır,
Dostu özlerim, yitenler aranır,
Tesellisi yağar, ebed ufkumun.

Her güz; son duraktır aslında,
Ve… Kış mevsiminin kapısı,
Ömür sermayesinin hasat zamanı,
İnanç ikliminin sırlı muamması.

Her bitiş başlangıcıdır ebediyetin,
Bir uykunun hülyalı, rüyalı demi,
Ömür serüveninin, bilinmezidir,
Kulun kulca tefekkür vaktidir.

Her hazan; derin bir iç çekiştir,
Gidenlerin özlendiğidir belkide,
Hasretin tutam tutam yandığı,
Vuslata erişin eşiğidir aslında.