Nerde acı var ise, yürek ona dayanmaz,
Gazze acıdan öte, intikamı alınmaz.
Kul zulümkâr malesef, mazlum çaresiz naçar,
Bu hesap ağır vebal, asla affı olamaz.

Kime kalmış bu Dünya? Hani zalimler nerde?
Keser döner sap döner, akan kanımız yerde.
Sorumlusu kim dersen? Sensin-benim-hepimiz,
Raydan çıkmış insanlık. Akıl kalmadı serde.

İslâm yurdu kan revan. Fokur fokur kaynıyor,
“Çare yok mu” feryadı, yürekleri dağlıyor,
Çaresizlik diz boyu, kardeşlerim inlerken,
Mirasyedi müslüman, umarsızca yaşıyor.

Kur’an-iman-din dedik, Muhammed’i ahlaktan,
“Kâl”den öte geçmedi, bakıp durduk uzaktan,
Oysa ilan etmişti, uzun zaman önceden,
Reçete belli dedi, haykırdı Üstad Şam’dan.

Taklidi bile değil, müslümanlık şeklimiz,
Tahkiki olmayınca, bomboş kalır elimiz,
Gazze acıdan öte. Dönüp baktım aynaya,
Bin kusurdan utandım. Görünüyor kelimiz.

Mü’mine diken batsa, benim canım yanmalı,
Öncelik nefsim değil, önde mağdur olmalı.
Toprak bir avuç vatan, iman; ebed yurdudur,
Şuur ile doğrulup, aklı başa almalı.

Güya kızıp dururuz, beddualar ederiz,
Haram marka alarak, gösterişe gireriz.
Say say bitip tükenmez, yahudinin malları,
Evlerde her türlüsü. Bir de zengin ederiz.

Bak Nur’lara ne diyor? Okuyan iyi anlar.
Şuur-basiret-himmet. Bize lâzımdır bunlar,
Dövünüp durmak kolay. Kolaydır telin etme,
Ümmet olma zamanı, ancak alınır haklar.