Tadı kalmadı ahsen-i takvim denilen insanlığın,
Bir söze, bir siteme, bir naza harcandı gitti.
Garibi oldum vallahi. Bu vefasız, bu çirkin çağın,
Sevgiyle, vermekle, fedakârlıkla, bir ömür böyle bitti.

Tuzu kalmadı zamanın, doğallık küstü hanidir,
Nedir bu ego?.. Bu öfke?.. Bu hadsizlik nedir?
Büyük-küçük, saygı-sevgi karmaşası zirvede,
Haka-cefaya, vefa gerek. Gör ki: Allah adildir.

Hatrı kalmadı duygunun, hatırın ve dahi emeğin,
Başlar ayak, ayaklar baş oldu. Hükmü kalmadı eleğin
Dünyaya küsmezsen eğer, Dünya küser dostum,
Acı, hüzün yaşatsa da eller, illâki payı var feleğin.

Dar sokaklarda eğlenme! Fani sevdalara boşver.
Secdelerde avut kırık kalbini, kendini Bakiye ver.
İnsan hain. İnsan nankör. İnsan acımasız,
"Ah"ını işiten var... Duaya sığınan, Allah için sever.