"Bize Kur'an yeter!" diyen kafilenin öncülerinden biri Mehmet Okuyan. Yarısını konuşmakla geçirdiği ömründe söylediklerinin listesi bu garib ama bir o kadar da iddialı sözle başlayan Okuyan, başkaları okusun diye yirmi kadar kitab kaleme almış. Yetmemiş!..

Son müjdesi, her cildi tuğla kalınlığında otuz ciltlik Kur'an tefsiri olmuş. Tefsiri on altı yılına mal olmuş velûd yazarın. Bu gayretin, bu çilenin sebebi ne? İki ihtimal var: Birincisi, Kurân üzerinden para kazanmak. Çirkin bir tüccarlık, tefecilikten daha rezil bir uyanıklık. İkincisi, Kur'an-ı Kerim'i yorumlayarak insanlara fikren ve mânen yardımcı olmak, yol göstermek, rehber olmak. Bütün gönlümle alkışlarım.

Fakat bunu, "Bize Kur'an yeter!" diyerek kendisinden bir fazilet vehmeden genç dimağları iğfal eden biri yapıyorsa, mâbede bevleden bir sarhoşu dehler gibi dehlerim. Kendisinden önceki herkesi tu kaka eden, din uydurmakla itham eden bu sakîm aklın eseri, tefsir bile olsa okunmaz, okunmamalı.

Herkes Kur'an'ı okuyup anlayabilir, diye ömrünü heba eden birisinin yapmayacağı tek iş tefsir yazmak olmalıydı. Okuyan, akıl ve iz'anı çatlatan bu tezada vücud veren birisi olarak beşeriyet tarihinin en tuhaf isimleri arasında kendine en çarpıcı yeri bulur, bulmalı da.

Fakat zerre kadar aklı olan hiç kimse, bu heykel-i tezadı ciddiye alıp tefsirini okuyamaz, okumamalı. Velev ki doğru şeyler söylemiş olsun. Zirâ, her şeyden önce ahlâkî bir düşüştür bu. Bir ömür boyunca söylediklerinin aksiyle jübile yapmaktır. Saâdete koşuyorum derken lağıma düşmekdir.

Benzer bir hezeyan ve tezadı kafilenin diğer isimleri de utanmadan, yüzleri kızarmadan irtikab etti. Hoca kisvesi taşıyanlar için, umumhanenin kapısında görülmek, hırsızlık yapmak kadar çirkin bir ahlâksızlık bu.

Okuyan'ın yapacağı iki şey vardı: Ya söylediklerine sadık kalarak son nefesine kadar aynı minval üzere devam etmek. Ya da hatasından nedamet edip, özür dilemek. İkisini de yapmadan tefsir yazdığını ilân etmek, isimlendirebileceğim bir düşkünlük değil; ilmim de kelâmım da o kadarına yetmiyor.