Telaş ve paniğe bir an önce son vermeliyiz.

Izdırabımız büyük ama ağlamak çözüm değil.

Acımız dayanılır gibi değil ama devası feryad ü figân değil.

Hâkim, mutedil bir akıl olmalı. Bilgi ve marifet öne çıkmalı.

İş görmez kalabalıklar, sadece moral bozar; çok kulak kabartılmamalı.

Kötü gün fırsatçıları dünyanın her yerinde olur.

Suçlular şiddetle cezalandırılmalı ki, ortalık anarşiye kalmasın.

Ama sadece suçlular cezalandırılmalı. Toptancılık ve kimlik düşmanlığı zulüm olur.

Mazlumların ahı aza-çoğa bakmaz, önümüzde arkamızda mazlumlar bırakmamalıyız.

Devletin elini zayıflatmak, toplu bir cinnettir, milletin bekâsıyla oynamakdır.

Devleti felâketin seyircisi olarak takdim etmek, şuursuzluktur. Felâketin çapını görmemekdir.

Eksiklikler ve yanlışlıklar ihanet olarak takdim edilemez, edilmemeli.

Depremi aşarız, yaralarımızı bir şekilde sararız ama devleti zayıf düşürmemişsek, yıkmamışsak...

Ahlâksızlığın büyüğü, bu büyük felâketten siyâsî ikbal devşirmeye çalışmakdır.

Babanız olsa bu ahlâksızlığa göz yummayınız, itiraz ediniz. Zirâ milletin bekası söz konusudur.

"Devlet yok!", demek; devletin yokluğunu doğurabilecek kadar büyük bir tahrib sarasıdır.

Depremzedenin ızdırabı, ruh hali, sarsılan mantığı ve bütünü ihata edemeyişi bunu söyletebilir, mazurdur. Ama herhangi bir siyâsînin bunu demesi, şuursuzlukla ifade edilemez. Düpedüz ihanettir bu. Vatana ve millete düşmanlıkdır...