İslam’ın düşmanları; zulüm, nifak erbabı.
Müminleri kandırıp, uydurmuşlar hesabı.

Çok tuzak hazırlanmış, isyan, küfür asrında.
Haz ile seyretmişler, bunlar zulüm kasrında.

Müslümanlar içinde bulmuşlar birçok alet.
Bu menfur güruh ile yaşatmışlar felaket.

Nefse, şeytana uyan insanları bulmuşlar.
Piyonları oynatıp, ortadan kaybolmuşlar.

Adı Müslüman olan haysiyet fukarası,
Bu mazlum müminlerin en dehşetli yarası.

Sapı bizden olunca, kolay olmuş tahribat.
Bu münafık zihniyet, asla vermemiş rahat.

İsimler bizim gibi, kanmış masum ahali.
Fark etmemiş, nifakla çevrilen bu ahvali.

Taksim, Tahrir, Gezi’ye masum maske takıldı.
Milletin kazançları insafsızca yakıldı.

Tunus, Libya, Suriye, Yemen Türkiye, Mısır,
Karışsın; Müslümanlar, çeksin ızdırap, kahır.

Masum kılıflar ile döner fitne çarkları.
Doğru-yanlış, hak-batıl; hissedilmez farkları.

Bazen her şey bitince anlaşılmış bu nifak.
Fakat iş işten geçmiş, zulmet kaplanmış afak.

Müslümanlar kaç asır zulm altında inledi.
İçte, dışta şer güçler, büyük hazla dinledi.

İslam ülkelerinde her tür zulüm işlendi.
Birçok masum Müslüman, vatanında fişlendi.

Fuhuş, kumar, sefahet, ırkçılık illetleri.
Çok kötü yaraladı, Müslüman milletleri.

Müslüman’ın gözleri açılıyor gafletten,
Kurtulmak için gayret gösterir zaruretten.

Herkesin bir devri var, onlar son demlerinde.
Gark olup bitecekler, zulmün elemlerinde.

Deccal ve Süfyan’ların devri sona eriyor.
Küfrün o tağutları kahrolup geberiyor.

Ne yapsalar beyhude, Müslümanlar uyandı.
Devriniz bitti, bıçak kemiklere dayandı.

Tükürün ehli zulmün o hayasız yüzüne.
Yüz çevirin, yalancı, güvenilmez sözüne.

İnkılâplar oluyor, bize gülecek ahval.
Hoş geldin, ey İslam’ın çağı olan İstikbal.