Allah 'hesap gününün sahibi'dir. Ve ancak hesap gününün sahibi 'Allah' olur. Ve sahip ancak 'hesap gününün Allahı'dır. Ve hesap günü de sahibin 'Allah'sa mümkündür. Sahipsizsen hesap gününden bahsetmeye gerek yok. (Ama gerçekten sahipsiz misin?) Allah, hâşâ, yoksa sahipten bahsetmeye gerek yok. (Ama gerçekten de Allah yok mu?) Hesap yoksa demek sen sahipsizsin. (Ama gerçekten hesap yok mu?) Ki Allah hesap gününün sahibidir... Âşık, dikkat et, bu cümleler öylesine kurulmuş şeyler değil. Fatiha'nın kalbime öğrettiğidir. Yani demiş olur ki Fatiha içime: "Sahip dediğin önüyle-arkasıyla sahip olur. Yaratıp bırakmaz öyle. Yularını boynuna asmaz. Salıp ziyan etmez. Sahip dediğin ne kadar hesaplıysa o kadar sahiptir. Ne kadar sahip çıkıyorsa o kadar sahiptir. Ne kadar takip ediyorsa o kadar sahiptir. Ve ne kadar kontrolündeyse mülkü, ilgisindeyse, er-Rakîb'se, o kadar sahiptir..."

Hesap tutmayana el-Melik diyemezsin. Malikü'l-Mülk bilemezsin. Dikkat et. Ayetler nasıl bir mantık silsilesiyle dopdolu geliyor: Zira hesapsızlık bir nevi ilgisizliktir. İlgisizlik sahipsizliktir. Neden? Çünkü ilgisizler hesap sormazlar ancak. Fakat yeri-göğü hiçten varlığa çıkarmış Allah'a ilgisiz denilebilir mi? İlgilenmese mahlukatı varlığa çıkarabilir mi? Yaratmak ilgisizliğin zıttı değil mi? Hem dahası var: Varlıkta kalışında, yani vücudunun devamında, bütün bir sistemi hizmet ettirebilir mi? Öyle ya: Varda kalabiliyorsak yine cümle fizikle, kimyayla, biyolojiyle ve kimbilir daha neler nelerle birlikte kalabiliyoruz. Bir inayet nehrinin her an varda çağıldamasıyla kalabiliyoruz. Yasalar intizamla işlediği için kalabiliyoruz. Düzenlilikse, ey âşık, ilgisiz varolabilecek birşey değildir. Bilakis, düzenin şiddeti, ilginin şiddetidir. O halde herşeyi her detayıyla her an varda tutan Allah'a, hâşâ, 'ilgisiz' denilmez.

Yaratışının bidayetinde herşeyi ölçüyle halkeden sonradan hesabı unutmaz. Ona böyle iftira atılmaz. Çünkü unutan Allah olamaz. Sahipliği de bu yüzden 'hesap günü'süz olmaz. Hesap günü olmadan sahip olunmaz. Sahip olunmadan da Allah olunmaz. Allah 'boşverici' olmaz. Boşverici 'Allah' olamaz. Uluhiyet, zatında olduğu gibi, sıfatlarında da sonsuzluk gerektirir. Boşvericilikte sonsuz olan bir ilahın, hâşâ, mahlukatı niye yarattığını açıklayamazsın. Niye o yaratışı da 'boşvermediğini' mantığa anlatamazsın. O halde kainatta dönüp duran binlerce hesap; senin de keşif keşif, bilim bilim, matematik matematik vs. okuduğun binler düzen; ancak herşeyi bir 'takdir'le yaratanın tasarrufudur. O böyle olduğuna göre sonunda da böyle olacaktır. Yani zaten hergünümüz bir yanıyla 'hesap günü'dür. Her anımız 'hesap anı'dır. Herşeyimiz hesaplanmaktadır. O halde âşıklığımız da kesin ki hesaplanacaktır.

"Malikiyevmiddin!" Hem bir müjde hem bir ikaz sana. Hem bir ikaz hem bir müjde bana. Hem de Hüda'nın varlığının bin delili söyleniyor şu kısacık cümlenin içinde. Hem de ahiretin olmazsa olmazlığına bin burhan fısıldanıyor dikkatle dinleyene. Evet. Evet. Evet. Hem biliyor musun? Âşıkların içinde ne güzel çiçekler açar bu bahar ayetini tefekkür ederken. Bin baharı bekler olur insan ahiretini beklerken. Öyle ya: Öyle birisini seviyorsun ki hiçbir sevecenliğini ıskalamıyor. Öyle birisine yalvarıyorsun ki hiçbir yakarışını duymazlık etmiyor. Öyle birisini sena ediyorsun ki hiçbir iltifatın karşılıksız kalmıyor. Öyle birisine âşıksın ki nankörlük nedir tatmazsın, bilmezsin, göremezsin. Böyle bir Yâr-i Bülendin varlığını sana fısıldayan Fatiha'yı vird edinmez de neylersin? Boşverilmediğini bilmek kadar güzel birşey var mı aşk pazarında? Canını satıyorsun, malını satıyorsun, hesaplanıyor karşılığında.