Sünnet üzre yaşamak,
                         Bizlere şiar olsa,
                         Kanâatle nimetler,
                         Sonsuz bereket bulsa.

                         Hava nimet, su nimet,
                         Hepsi hayat mâyesi,
                         Zikir, fikir, şükürdür,
                         İnsanın sermayesi.

                         Mün’imi hakikimiz,
                         Nimeti ihsan eder,
                         Kul nakıs görüşüyle,
                         Helmimmezit dünya der.

                         Kanâat kâr olmazsa,
                         İnsan hep zarar eder,
                         Kısmetin ne kadarsa,
                         O kadar avdet eder.

                         Sade senin vazifen,
                         Durmadan sa’y etmektir,
                         Neticesi Rabbine,
                         Halini arz etmektir.

                         Ne verirse hayrına,
                         Sen ziyade isteme,
                         Ziyadesi nefsine,
                         Belki de ta’m etmektir.

                         Ne Tâgî’ler geldiler,
                         Ben ben deyip övdüler,
                         Nakıs ilmi hiçbir şey,
                         Olmadığın gördüler.

                         Hazine elbet O’nun,
                         Dilediğine verir,
                         İnsan Abd olduğunu,
                         Boyun eğmekle bilir.

                         [email protected]