Rıza semalarına, seni basamak yapsak?

“Hepiniz kardeş olun!” fermanıyla uyansak!

İnanç yobazlarına, muhabbeti anlatsak,

Saadet asrından bize, geliversen kardeşlik…

                        Güzele, güzel zanna, kucak açıp yaşasak,

                        Uhuvvet denizine, hasretle kulaç atsak,

                        Kapris, öfke,hasede…yokmuş gibi davransak,

                        İhlâs kapılarının, anahtarı kardeşlik…

Bekleyişler, özlemler…şu garipte hayli var,

İmanlı omuzların yükü belki çok yorar,

Lâkin İslâm olana, kardeşlik vermez zarar,

Siteme, sitemkâra, gönül dostu kardeşlik…

                        Sevgiler günü birlik,öfkeler olmasaydı,

                        Görüşlere sınırsız yasaklar konmasaydı,

                        Bed sözlerle kardeşler,dilini bozmasaydı,

                        Sanaldan hakikate,uzansaydı kardeşlik.

Çocukluk hayallerim,ne kadar da güzeldi,

Herkesin niyeti hoş,hayatı çok özeldi,

Topuz yerine nurla,hayatımız düzeldi,

İstikamet üzere,yürüseydi kardeşlik.

                        Rüzgarlara mı verdik?...O içten sevgileri,

                        Fırtınalar mı aldı?...Hani, o dostluk seli?

                        Kar beyazı şafaklar, müjdeyle gelecekti?

                        Gökkuşağı altında, dileğimdin kardeşlik…

Ahde vefa mutlaktı, muhabbette o vardı,

İdeale kamçıydı, dava erine yârdı,

Hz.Üstadımın, yükselen o feryadı,

Aşıkların gönlünde,sızı kaldın kardeşlik.

Bilmedim ki, sözlerle,kardeşlerim üzülür,

Ağır itham, hakaret,din adına yazılır,

Kimse demez “susayım” vebal olup yazılır,

Meslek-meşreb-ihlâsta,parıldıyor kardeşlik.

                        “Kardeşim olur musun?” diyerek sana gelsem,

                        Geçmişe sünger çekip,yine sana el versem,

                        Kışta gelen Üstadı, bize şahit göstersem,

                        Cennet asa bahara,filiz olsun kardeşlik.