Kim korkar adaletten, kimi ürkütür adalet, kim sevmez ahengi? Adalet olmasa güzellik görülür, doğruluk idrak edilir, gerçeklik gözlenir, iyilik ortaya çıkar mı?

Adalet olmadan merhamet olur mu? Cüzler arasında denge değil midir adalet; menekşe ile papatya, ay ile dünya, samanyolu ile başka galaksi arasında… İki komşu arasında, pazarda, yolda, yürüyüş parkında, bekleme sırasında… Toplum düzeninde, devletin işleyişinde.

Kırmızı ışıkta geçip de kazaya sebebiyet veren adaleti çiğnemiş, hayatı heder etmiş değil midir? Ay ile dünyanın, dünya ile diğer gezenlerin, yıldızlar, galaksiler arasında hiç kırmızı ışıkta geçme kazası olmuş mudur?

Ay dolunay olur, hilal olur, küçülür, karanlığa kaybolur, sonra tekrar aydınlığa doğar ama hiç adaleti çiğnemez, haddi aşmaz, hududu geçmez; Ay aydır, Dünya da dünya. Güneş ayın, ay güneşin yoluna geçmez; hepsi kendi mecralarında akar, Adle yolculuklarını sürdürürler.

İki insan, iki grup, iki ülke birbiri ile hasımlaştığında orada adalet var olur mu? Öfkenin, haddi aşan iddianın, hakikate dayanmayan dayatmanın olduğu yerde zulümden başka ne olur? Merhamet gitmiş, muhabbet buhar olmuş, uhuvvet yel olup uçmuştur; çöl kavuruculuğunda vuruşma, döğüşme, çarpışma vardır? Çöle bahar gelir mi?

Yaralı düşman askerini taşımak, insaniyet baharında nasıl bir merhamet medeniyetidir? Adaletsizliğin kıskacındaki dünya o merhamete, adalete ne kadar da muhtaç? Çanakkale’de geçilen ne idi, geçilmeyen ne idi; 15 Temmuzda neye geçit verilmedi ve şimdi süreç nereye akıyor?

Basiret ve ferasetle; yarını dünle bugün beraber okumak; beklenen baharı geciktirmeyecektir. Geciken adalet bir de gelmezse bahar incinir; papatyalar süzgün, gül üzgün, bülbül mahzun olur, Ay saklanır, güneş gizlenir!

Şehirler sürursuz, insanlar mutsuzdur; medeniyet üretimi nasıl olacaktır? Medeniyet mirasını çarçur etmek de bir nevi adaletsizlik değil midir?

Küçüğünden büyüğüne, andan asra, eşyadan hadiselere, kelimeden kâinata; adl her demde; ondan kopan zulme düşer, ahengi bozar, dengeyi yitirir, ölçüyü kaçırır…

Kırmızı ışıkta kimse geçemez. Hadiselerin kırmızılığı beklemeyi, adaleti gözetmeyi gerektirir. Bazen zulüm içinde de adalet gerçekleşir.

Zahir ve batın iki yön, iki yol, iki akış, iki nehir; evet, adaletten kimse kaçamaz. Evveli ve ahiri ile bakan bunu görür.