“İbadetlerin en üstünü Kur’ân-ı Kerimi yüzüne bakarak okumaktır” buyurur bizim peygamberimiz. (sav) Bir kimseye Kur’an-ı Kerimi okuma fazileti ve şerefi verilmişse ona hayırların en büyüğü verilmiş demektir.  Kıyamet gününde de yüce Allah'ın huzurunda en büyük şefaatçi Kur’ân-ı Kerim olacaktır. 

İslam bilginleri, ehl-i keşif ve keramet olan evliyalar ittifakla demişlerdir ki “Kalpler demir gibi paslanır. Günahlarla kararır ve katılaşır. Kalplerin cilası, nuru ve süruru Kur’an-ı kerimi aşkla ve şevkle okumaktır.” Kur’ân-ı kerimi okumak insanı Allah'a yaklaştırır, kalpleri yumuşatır ve kalbî hastalıkları izale eder. Kalbi ve yüzü nurlandıran Kur’ân-ı kerimin tilaveti ve okumasıdır.

Kur’ân-ı Kerimi sesli olarak yüzüne okumak hem gözlere, hem kulağa, hem de kalbe ve duygulara manevi feyiz ve güç verir. Kalbin, gözün, kulağın nurunu artırır. Ruhun olgunlaşmasını ve tekâmülünü sağlar. Ruhani ve kalbî hastalıkları zamanla izale eder. Manevi şifa verir. Ancak bunun için her gün veya aralıkla da olsa devamlı okumak gerekir. Nasıl ki maddi hastalıklarımızın ilacı olan devaları bir defa almakla hastalık izale olmaz; ama on gün ve yirmi gün devam edildiği zaman bi-iznillah şifa verirse, Kur’ân-ı kerimi de devamlı olarak okumak yukarıda sayılan faydaları temin eder. Dikkat edildiği zaman görülecektir ki Kur’an okuyanların ve namaz kılanların ahlakı da zamanla düzelir, ruhu olgunlaşır ve anlayışı artar. Zamanla mükemmel bir insan olur. Okumayı terk ettiği zaman bozulma yeniden başlar.

Peygamberimiz (sav) “Size benden sonra iki vaiz bırakıyorum. Biri konuşan vaiz; bu kur’ândır. İkincisi susan vaiz; bu da ölümdür” buyurur. Cenazeyi takip etmek ve cenaze namazını kılmak, ölünün evine giderek taziyede bulunmak ve kabir ziyareti yaparak burada Kur’an okumak, öğüt almak ve ibretle dünyaya bakmak isteyen bir insan için yeterlidir. Kur’an ve ölüm her ikisi de insanı ahrete ebedî hayata davet eder. Dünyanın faniliğini ve fenasını insana ihtar eder.  Bütün kötülüklerin ve günahların membaı dünya sevgisi, dünyaya aşk ve alaka ile bağlanmaktır. Ölümü hatırlamak ve Kur’an okumak ruhun dünya ile olan sıkı bağlarını ahrete çevirir ve ebedi hayata yönlendirir.

Kur’ân-ı Kerime hürmet etmelidir. O yüce kitap Allah tarafından insanlara bir öğüt olarak gönderilmiştir. Arş-i azamdan, ism-i azamdan ve her ismin mertebe-i azamından nüzul ederek insanları cennete ve ebedi hayata davet etmektedir. Kur’ân okumaktan maksat elbette amel etmektir. Ama amel edilmese dahi okumak ruhu ve kalbi manevî hastalıklardan korur ve manevi şifa verir. Kur’ân-ı Kerime bir asker mektubu kadar değer vermiyorsak o zaman bu Kur’anın bize fayda vermesi mümkün olmaz. Kişi Kur’ân ile ne derece ilgilenirse Kur’ân o derece ona fayda sağlar. Ne kadar uzak durursak o da o derece bizden uzaklaşır. Kur’ânın bize ilgisi bizim ona ilgimiz kadardır.

Uhrevi ve manevi ulviyete haiz olan Kur’ân-ı kerimi hasis dünyevi menfaatin aracı haline getirmek kadar Kur’âna zarar veren bir husus yoktur. Kur’ân-ı kerimi dünyevi menfaat karşılığı okumak insanı nifaka götürür. Bunlar görünüşte dindar, Kur’an okur görünerek insanları aldatırlar. Arkasından menfaat talebinde bulunurlar. Bunun için peygamberimiz (sav) “Ümmetimin münafıklarının çoğu Kur’ân okuyanlardır” buyurarak buna işaret etmiştir.  
Kur’ân ile Allah'a yaklaşmayı ve Allah’ın rızasını murat etmelidir ki onun manevi sevabından, nurundan ve feyzinden istifade edebilelim.  Kur’âna olan saygı ve hürmetin ölçüsü budur. 

Son olarak Hz. Ali (ra) buyurur ki: “Kur’ân-ı Kerimi abdestsiz ezber okuyanın her harfine en az on sevap verilir. Abdestli okuyanın her harfine yirmi beş sevap, namazda okuyana ise yüz sevap vardır.” Elbette üç aylarda ve mübarek gecelerde bu sevaplar Allah'ın lütfu ile binler kat daha artmaktadır. Bu manevi ziyafetten istifade etmek ve ebedî hayatımıza katkı sağlamak için bu mübarek aylarda Kur’ân-ı kerim ile meşgul olmaktan daha değerli ne yapabiliriz? Bir insana şeref ve fazilet olarak Kur’ân-ı Kerimi okumak yeterlidir.