İsrâ emriyle Resûl  bir huruca başladı,
Mescid-i Aksada durdu ve yavaşladı,
Yürü ki meydan senindir dedi Cebrail,
Geçmiş Peygamberler selâm eyledi bir-bir.
  
Meratib-i Kemalâta eyledi seyrüsülûk,
Burak’a bindi şimşek gibi geçti yolculuk,
Yedi kat semayı aşarak vardı Kürsîye,
Ayrıldı Cebrail dahi, ben gidemem diye.
   
Sidre-i Münteha Arş-ı Kürsiyi  geçerek,
Mâ-Sivâ’yı ardında bırakıp terk ederek,
Huzur-u İlâhiye perdesiz vasıl oldu,
Ayetlerinden bir kısmı O Resule sunuldu.
  
En büyük ayeti temaşa etti gözüyle,
Kalbi de tasdik etti gördüğünü özüyle,
Sidre-i Müntehâ Cennetü’l-me’va ve dâva,
Ufuk-u Â’lâ, Kâb-ı Kavseyn,  Ayetü’l Kübra.
 
Bâtını velâyettir Halktan Hakka yükselir,
Zahiri Risalet’tir, Hak’tan da halka gelir.
Velâyet Kurbiyete sülûktur Hak katına,
Bir an-ı seyyale ki; vasleder muradına.
    
İsm-i Âzâma mazhar Nübüvveti umumi,
Rubûbiyetle alâkadar makamı pek hususî,
Bütün ümmetin işlediği hasenatla hisseli,
Umum ümmetin salâvatı O’nadır ki besbelli.
  
Tüm gök ehli gördü, Mübarek Yüce Resulü,
Rabbin katında makbûl bu miraç’tır vusulü,
Cin ve inse müjdeler, hediyeler getirmiş,
İnkıyadla bunlara eyleyin huruc demiş.
    
Salâvatlar bol olsun O sevgili Resule,
Hediyesi namazdır miracadır vesile,
O’na elyaktır mirac, O’na haktır Cemali,
Yârabbi nasip eyle Nebî’inden  şefaati.