Şam’da düzenlenen VI. Risale-i Nur Kongresi’nde bulunduğumuz Muhabbet masasında sunduğumuz tebliğin başlığı ‘’Muhabbete Muhabbet’’ idi.  İslam Âleminin problemlerinin kaynağında muhabbet eksikliği olduğu konusunda bir tereddüt olmadığı kanaatindeyim. Belki muhabbeti yok eden ve adavete muhabbet etmemizi netice veren çok sayıda sebepten bahsetmek mümkündür.

Muhabbet Masasında çok değerli akademisyenler ile gazeteci ve yazarlarla beraber çalıştık. Sebahattin Yaşar, Atilla Yargıcı, Ali Ferşadoğlu, Abidin Kartal, Hakan Yalman, Bünyamin Duran ve Ahmet Taşgetiren gibi değerli şahsiyetlerin muhabbet izahlarına ve tebliğlerine yansıyan sevgi ruhunun parlaklığına hayran kaldığımı ifade etmeliyim. Muhammed Ceylan Morgül kardeşimin de hizmetlerini ve katkıları çok değerli idi. Risale-i Nur Enstitüsü Yetkilileri Şener Boztaş ile Ahmet Dursun’un olağanüstü çabalarını burada takdirle belirtmek gerekiyor. Çok farklı perspektiflerden muhabbet tanımlarına ve izahlarına şahit olduk.

Bana göre İslam Dünyasındaki muhabbet eksikliğinin en büyük sebepleri arasında  cehalet ve ırkçılık başta gelmektedir.  Müslümanların birbirlerini yeteri kadar tanımadığını ve İslam’ın müminler arasındaki kardeşliğe verdiği önemin farkında olmadıklarını düşünüyorum.  Özellikle birbirini yeteri kadar tanımamanın, Türkler ve Araplar ile Kürtler ve Türkler arasındaki münasebetlerde olumsuz etkilerde bulunduğu görülmektedir.

İslam Âlemi ile olan münasebetler arttıkça, önemli bir farklığını olmadığı görülecektir. Birbirimizi tanıdıkça eminim, aramızdaki muhabbet de artacaktır. Bunun için de İslam ülkeleri ile son zamanlarda vizelerin kaldırılmasına dönük çalışmalar büyük önem kazanıyor. Bu değerli katkı için emeği geçen herkesi tebrik ediyorum.

Yoğun geçen müzakere ve görüşmelerin ardından kabul edilen sonuç deklarasyonu, gerçekten çok önemli mesajlar içeriyor. Sizleri bu sonuç deklarasyonu ile baş başa bırakırken,  muhabbetin bütün Müslümanlar arasında Kur’an’daki manası ile yerleşmesini temenni ediyorum. İnşallah adavete adavet eden ve muhabbete muhabbet eden bir İslam Dünyası hayalimiz gerçek olur.

1.Sevgisizlik insanlığı tehdit eden ve kıyamete sürükleyen küresel bir hastalıktır. Bu hastalık ise bitmez tükenmez savaşlar, terör, iç karışıklıkları ve sosyal parçalanmaları netice vermiştir. Kıyamet sevgisizlikle kopacaktır.
2.Sevgisizliğin temelinde insanoğlunun Yaratıcı ile ilişkisinin kopması yatmaktadır. Sevgisizlik; iman zaafı, dünyevileşme, cehalet, istibdat, ırkçılık, bencillik, cemaat ve meşrep taassubu, ihtilaf şeklinde tezahür etmektedir.
3.Varlığın yaratılış hamurunda Allah’ın sevgisi vardır. İslamiyet mizacı sevmeyi gerektirir.
4.Sevginin merkezi olan kalp, Allah’a muhabbet ve varlıkları O’nun hesabına sevmeye uygun olarak yaratılmıştır.
5.Sevgi sadece soyut bir kavram değil, aynı zamanda fiiller ve davranışlar bütünüdür. Hikmetli bilgi, adaletli yargı, şümullü şefkat, ahlaklı sorumluluk, dostane ittifak ve kardeşane ittihat sevgi göstergesidir.
6.Marifetullahtan gelen sevgi, aileyi, akrabaları, komşuları, toplumları ve insanları kaynaştıran en önemli bir iksirdir. İslam’ın sosyal yardımlaşma kurumları, insanlar arasındaki sevgiyi güçlendirir.
7.Bütün insani problemler sevgisizlikte, çözümleri de sevgidedir.
8.Sevgisizliğin tedavisi için, evrensel planda bir sevgi eğitimine ihtiyaç vardır. Sevgi eğitimi, Said Nursi’nin, Kur’an ve sünnet kaynaklı ihlâslı sevgi önermesi çerçevesinde gerçekleştirilmelidir. İhlâslı sevgi karşılık beklemeden ve Allah için sevmektir. İhlâslı sevgi aynı zamanda iman ve Kur’an’a hizmet eden gruplar arasında ittifak, yardımlaşma ve dualaşmayı gerekir.
9.Kur’an bir yönüyle bir sevgi kitabıdır. Habibullah olan Hz. Peygamber, bir sevgi muallimidir.
10.Said Nursi’nin ““Biz muhabbet fedaileriyiz. Husumete vaktimiz yoktur” çağrısı, bütün insanlığın ortak gönül iklimi haline gelmelidir.