Şehri silmek zor seçim; ilk sadeliği yakalamak için başka yol var mı? Yıllarca yürünülen yollar, caddeler, sokakları tulua boyamak, melal çeşni vermek, hüzün nazarla seyretmek; sadeliğin sahihliğinde şehrin şuuruna inmek; evet inmek ve derinleşmek…

Hayret bakışlarla etrafa bakmak, kimseyi tanımadan ve kimsece tanınmadan yürümek dik yokuşlu caddede… Kalabalıklarca görünmeden adımlamak yolu; ne büyük bir hürriyet!

Şehre masum nazarla temaşa, şaşasına kapılmadan sadeliğine sarılmak; iki ruhun kavuşması, hemşehriliğin başlangıcı, doyduğun yerin belirlenmesi, kapıların açılması; hoş geldiniz!

Çeken dağ mı, toprak mı, su mu? Şehri şekillendirenlerin ruhları mı? Şehrin ruhu nasıl bir bütünlük manzumesi ve o manzumede bir harf olma aidiyeti?

Nerelisin?

Aidiyetin kadar yerlisin, kabul görüldüğü kadar oralısın.

Beden zaman, gönül zaman, ruh zaman… Saniye mekân, dakika mekân, saat mekân; hangi zamanda nereliyiz?

Şehirlerin ortak şarkıları medeniyet senfonisi… Kültür kalıpları kaç kalbin ortak alanı?

Sahteciliği silmek, sanallığı silmek, sathiliği silmek; derinlerdeki şehri gün yüzüne çıkarmak, o yüzle yüzleşmek…

Yârim şehir, şehrimin yârinleri; dünya küçük evimiz!

Dünyanın ilk evi ve ilk insan; Demek insan evsiz kalmamış, şehirsiz yaşayamıyor. Dünya evi kaç medeniyet bestesine şahitlik etmiş, şimdilerde o açlığı bir başka yaşıyor.

Sahi babamız nereli? Babamız nereli ise biraz oralı değil miyiz? Hüznün, boşluğun, yarımlığın ve aidiyet arayışının başka bir izahı var mı?

Kaç yıldan beri bu şehirdesin, insan kaç yıldır bu dünya şehrinde? Beden zaman, gönül zaman, ruh zaman ayrı ayrı cevap verir bu mekân sualine.

Düşünmeden, hissetmeden, hissedilmeden yaşamak o şehirde yaşamak, yaşamak mıdır?

Nereli olduğunu bilen var mı?