Risale-i Nur hakikatları, insana insanlığı ihtar eden bir muhtar makamındadır. Muhtar makamında olmak ve kendisine daima bir hayırhah ve nasih olarak kabul etmek gerektir. Risale-i Nur'a muhatap olmak ise ciddi manada emek, zaman, gayret sarf etmekle mümkündür. Lakin sadece bunlarla netice almak söz konusu olmuyor. Okunan ve tahsil edilen şeylerin hayatta tecellileri tezahür etmelidir. "Cehil onu davet eder, ilim onu tardeder. Tanımazsan gelir, tanısan gider. "[1] Yoksa okunan şeyler insana malumat olarak kalır ve sıkıntılara sebebiyet verecektir. 

Bir ofis veya evrak trafiğinin fazla olduğu bir yer düşünelim. Gelen giden kayıt/kuyudat bir nizam ve tertip içerisinde tutulmazsa her şey çok karışık olacaktır. Bir evrak lazım oduğunda nizam ve intizamın ademiyeti sebebiyle çok zor bulunacaktır o evrak. Belki zamanı geçecek ve zamanında bulunanaması sebebiyle beklenen netice elde edilemeyecektir.

Risale-i Nur Külliyatını ister evrad ister tahkik makamında okuyalım. Buna dikkat edelim. Okuduklarımızı tasnif ederek ve bir ihtiyaç anında okuduklarımızdan istimdad ederek harekatımızı müstakim olarak yapabilelim. Yok tasnifsiz okuyacaksak ben o kadar okudum, okuyorum, gelip gidiyorum ama bir türlü kendimi düzeltemiyor ve istediğim neticeyi elde edemiyorum diye ağlayıp sızlanmanın da bir manası yoktur. "Ve bilerek kendi zararına fiilen rıza göstermek cihetinde, zarara razı olana şefkat edilmez."[2]

Bu keşmekeşten ve peşmürdelikten  kurtulmak ancak ve ancak tahkik veya evrad makamında okunan Risale-i Nur Külliyatının tasnifli olarak okunup dimağın yedi biriminde depolanıp ihtiyaca binaen kullanılsa da kullanılmasa da arşivlenmesiyle mümkündür. Bütün sıkıntı tasnifsiz ve düzensiz ve lakayd olarak okumak sebebiyledir.

Okurken düzenli ve devamlı olarak okumak ve okunan mebhasın metinsel irtibatını kurarak mana aleminde metinler arasındaki irtibatı kurarak manalara daha muhkem olarak evham ve vesveselerin kapısını kapatıp hayatımızdaki tecellisine gayret etmekle hem dimağımıza hem ruh ve kalb daireleri başta olmak üzere letaifimize sirayet ettirerek istikamette kalabiliriz.

[1] Sözler 274 
[2] Mektubat 129