Vanilyadan cazip abrul
Filizlenir her mevsime yakışan nakış
Var olmasına var her saniye Taif
Tarifi yok aşkın sen nerdesin

Bir ülkü söylerim ağlarsın
Bir ülkü vardı ya! Her yaşta söylediğimiz
Bir ülkü uğruna mı kayboldu gençliğimiz

Sırlanmış yaşam
Soğuk bayırların eteğinden damlayan
Tepesinde gökyüzü gözler
Düşenlerden sırılsıklam akıyor müjden

“Aslı yok aslında Aslı'nın”
Cayır cayır yanar köşk yüzü
Bir büyüdür Aslı'nın sepetinde Kerem
Büsbütün titreyen ve üşüyen

Bir ülkü söylerim ağlarsın
Gün doğarken umutlar kararmakta
Gecelerin delinmez yerinde uykum

Perde açılmıyor artık eskisi kadar güzel
Şakaklara vurmakta kurşuni bakış
Almakta canımı yavaş yavaş
Omurgamda oturur umursamadığın melek

Öteye varamayan düşlere çarpıyor evham
Kırışıyor sonrasızlığa yolcu yüzün
Nefesler siliniyor parça parça
Usul usul gidiyorsun hayattan

Bir ülkü söylerim ağlarsın
Yüreğime gözyaşların batmakta
Uykumun varılmaz yerlerine gözlerin

Çatlıyor
Fetihlerle çizilmiş haritanın dönemeçleri
Rezil ediyor kendini merkezinde dünyanın
Kimse bakmasın Mecnun'a üç kuruş için

Havale geçiren hararette telepati
Buzdan bekler her şeyi yanarken kutup
Odada yağmurla hasbihal nasıl duygudur
Arz ve sema beyninde sudur vasıtasız mektup

Bir ülkü söylerim ağlarsın
Taşkın kanatlarını açtığın kuş tüyündedir
Nihayeti mümkün değil tarifi de yoktur aşkın