(Selanik rüyası)

Uhuvvet Derneği bünyesindeki kahvaltı ve arkasından yaptığımız Hutbe-i Şamiye dersinden sonra, kar ve yağmurun birlikte serpiştirdiği bir atmosferde Selanik’e doğru yola koyuluyoruz…

Uzunköprü’den hususi otomobiliyle ziyarete gelen Dr. Emrah, Muharrem Kalenci, Cemil Boşnak ve öğretmen Mustafa kardeşlerle birlikte…

Güzergâhımızdaki bir mekândan özel yapım Yunanistan kahvelerini yavaş yavaş yudumlayarak yol alırken, bir taraftan da odaklandığımız Selanik ve taşıdığı anlam itibariyle Muharrem kardeşten Beşinci Şua dersini dinlemeye devam ediyoruz.

Selanik şehrine girdiğimizde, ikindi namazlarını fevt etmemenin telaşıyla mescid arayışına geçiyoruz.

Yolda Muharrem kardeşin çok acil ve mübrem olarak bir dershane açılışından bahsetmesi, meselenin ne kadar ciddi ve üzerinde durulmaya değer olduğunu bir kez daha gösteriyor.

Uzunca bir soruşturma ve koşuşturmadan sonra, Arap camiinde ikindi namazlarımızı kılmanın rahatlığı içerisinde, hemen oracıkta bir Arapça ders yapıyor ve Arapça Risaleler bırakarak, akşam namazına dönmek üzere Selanik Meydanına iniyoruz.

Hafif yağmurlu bir rahmet eşliğinde, mazinin kir ve pasından halas olmayı, yaklaşık yüz yıl önce bu meydanda Üstadımız tarafından gerçekleştirilen “Hürriyete Hitap” nutkunu bir kez daha âlemin aktarına duyurmayı umarak meydanda yerimizi alıyoruz.

Şanlı Osmanlı günlerini hatırlıyor, Bediüzzaman’ın bu meydanda tarihe düştüğü ve millet-i İslâmiyenin istikbalini alakadar eden tesbitlerini haykıra haykıra bir kez daha ilân etmenin mutluluğunu yaşıyoruz.

Gelip geçenlerin ve yoğun trafiğin hengamesi arasında, Hitabeyi sesli olarak ayakta okuyoruz.

Tekrar Arap camiine dönerek akşam namazlarımızı eda edip İskece’ye doğru yola koyuluyoruz.

Tarihçe’nin en sonundaki resimde yer alan ve Üstad’a mektup yazan Hafız Ali Reşad’ın sözleri kulaklarımızda çınlıyor (Selanik için söylemiş): “Bu iş burada başladı…Burada bitecek…”

Yolda tercüme çalışmalarından bahsediliyor. Haşir Risalesinin Yunancaya çevrildiğini, Mu’czât-ı Ahmediye’nin de tamamlanmak üzere olduğunu vurgulayan Muharrem Kalenci ve bu konuda büyük emeği geçen muhtereme eşini tebrik ediyor, hizmetlerinin ilâyevmilkiyâm devamını Cebâb-ı Erhamürrahimînden niyaz ediyoruz.

Bu arada şefkat madeni hanım kardeşlerimizin küllî hizmetlerini de hatırlatmadan geçemeyeceğim.

Birkaç güne sıkıştırdığımız bu yoğun seyahatimizin birkaç bölümle anlatılması mümkün değil…

Hasbi Acar kardeşimizin gönderdiği İskece’nin ünlü alimlerine ait albümden, ziyaret anımıza denk gelen karnavaldan (imanda ne kadar büyük bir lezzet, sefahette ne derece elem ve ızdırap olduğunun bir fotoğrafı olarak) bahsetme imkânımız olmadı.

Aralarda yapacağımız bazı tesbitlerle birlikte, inşallah bundan sonraki iki bölümde; Son Şahitlerden Hasan Hocaefendi ve Mehmet Emin Hocaefendi ile yapmış olduğumuz röportajları yayınlayacağız.

Dr. Emrah kardeşimizin hususi otomobiliyle gecenin geç saatinde Türkiye’ye doğru yola koyuluyoruz.

Yol boyu yaptığımız sohbetlerle, sahibinin sevkiyle  zaman şeridi, sabaha doğru bizi Edirne otogarına bırakıyor.

Keyifli, müjde dolu, şevk yüklü, ihlâs ve samimiyet kokan Rumeli topraklarına, açan çiçeklerde emeği geçen herkese ve bizi Ankara’ya gitmek üzere salimen Edirne otogarına teslim eden fedakâr ve kadirşinas Dr. Emrah kardeşimize binler selam, dua, muhabbet ve muvaffakiyet dileklerimle…