Şefkat, Risale-i Nur’un dört esasından biri.
Şefkatin tarifi, yazılışı kadar kolay deği.
Anlatılması zor, hatta imkansız gibi.
Bir anne yüreği kadar fedakarlık, enginlik ister. Anne, ömür  boyu,  evladına feda edilmiş  yüksek bir ruhu temsil eder. Evlat sıcaklığında, kardeşçe bir meslek.

Aman Allah’ım.
Okumalarımdan utandım. Şefkat dendiğinde, gözyaşlarını hissetmeyen kalpten sana sığınırım.
Evladını kaybetmiş bir annenin hasretini düşünün.
Annesine kavuşamayan bir yavruyu hissedin.
Hayalen de olsa bir anneyi anlamaya çalışın.
Bir anne kucağını yaşayan hayat imbiğinden süzülenleri hatırlayın.
Şefkat, tarifi hafif kaçan, izahı sakil olan, yaşanmadan ders verilmesi hicap veren bir iksir.

Ey anneler!
Neredesiniz?
Bari siz anlatın şu şefkatin sırrını. Siz çözün bu şefkatsizliğin vicdansızlığını.
Siz, uymayın bize, nefsimize.
Hep anne kalın, şefkati hissettirmeyen/öğretmeyen eş olmayın.
Negatifte bizimle eşlenmeyin. Eşimiz kalın, ama yanlışımızın eşi olmayın. Şefkatinizle bunu önleyin.
Şefkate ihtiyacımız var. Nefsin esaretindeyiz. Acımasızlığın şefkati katleden hırsındayız.
Bu hicranı, ancak anneler çözer.Toplumun sevgisizliğini, şefkatsizliğini, yine salih kadınlar umuda  ve huzura çevirebilir.

Bu arada ufak bir istekte, ihmallerinden dolayı bir sitemde bulunayım:
Ne olursunuz, sadece şefkat konuşun, şefkatinizi verin ve sizdeki şefkati doyasıya kullanın.
Bütün evlatlara, eşlere ve kardeşlere.
Siz çözersiniz bu şefkatsizliği.
Eğer şahit olduğunuz şefkatsizliğe ve sevgisizliğe “Hayır” derseniz.
Yanlışımızı, gıybetimizi ve sevgisizliğimizi dinlemeseniz!
İnanın bizi ıslah edersiniz!
Ne mutlu o eş ki, salih amelde eşine öncülük eder, onu ıslah eder.

Ey şefkat kahramanları!
Lütfen şefkat edin, şefkat verin çevrenize. Tersine müsaade etmeyin ve hayat arkadaşlığı yapmayın şefkatsizlikle.
Risale-i Nur’un şefkat mesleği.
İnanın okumakla olmuyor. Anlatmakla da olmuyor.
Gıybetle ve zulmetmekle hiç olmuyor. Nefsini hayatın merkezine alarak, hiç,ama hiç olmuyor.
Toplumun travmaları ve neticeler malum. Hiddetin süresi/etkisi bir türlü dolmuyor. Fitne tohumları, bulaşıcı hastalıklar gibi bütün vücuda nefret virüsünü yaymış.
Bu sevgisizliği, şefkatsizliği, hanımlar çözer.
Anneler çözer.
Eşler çözer.
Bacılar, ablalar çözer.
Lütfen, ama lütfen!
Kasavetli, hırslı ve hubb-u caha müptela hayatın erkeklerini, ”erkekçe” heybetlerini  ancak siz çözersiniz, ıslah edersiniz.

Muhtereme hanımlar!
Şefkat kampanyaları açın!
Allah’ın  emaneti olan “Şefkat kahramanlığı” unvanı etrafında pervane olun.
Başka dünya beklentileri, bu boşluğu asla dolduramaz. Tersine şefkat tokadı gelir size, bize, hepimize.
Bir emir cümlesi değil bu. Elleri öpülecek anneler için, haddi aşacak takatte değiliz.
Bir ümit, arz ve saygı ısrarı.
Şefkatin risalesini, önce en yakınından başlayıp yaşatacak ve uygulayacak hanımlara sesleniyorum:
Hayatta, hizmette, gıybete paydos dedirtecek kahramanlıkta; sevgide ve şefkat sizi bekliyor.
Aişeler, Fatımalar, Zeynepler…v.s.
Şefkat kampanyanızı bekliyoruz.
Öncelikle evinizde, çatınızda, yakınınızda sevgiyi kıran, her türlü konuşma ve gıybetten kendinizi alıkoyduğunuz gibi, en yakınlarınıza da engel olarak.
Bir anne şefkatinde ağlayarak.
Göz yaşlarınız, ızdırari duanın adı olsun.
Şefkatle. Şefkatle. Şefkatle.
Söz konusu merhamet ise, yutkunmayan, şefkat seline dönüşmeyen bir duygu;
Ne kardeşini, ne Filistin’i, ne müminleri, ne de kendisini anlar.

Ey şefkat kahramanları.
Şefkat kampanyanızı bekliyoruz.
Rahmet bulutlarının tecellisine vesile olun.
Hürmetle.

Bir küçük not beylere:
Bu satırları lütfen hanımlarla paylaşıp, sonra onlardan yardım ve destek ister misiniz?
İletişimi de, çözümü de, düğümü de hanımlar çözer bu memleketin.
Saliha kadınlara, müdrik eşlere ve manevi kılavuz hanımlara, herkesin ilaç gibi ihtiyacı var.

Şefkat kampanyası ile ilgili satırları yazmama vesile olan, hazine değerinde bir kıymeti bulunan aziz kardeşim Muhammed Bozdağ beyefendiye  teşekkür ederim. STV’deki "Hayat Dersi" programında, kasavetli bir babanın hali karşısında 20 yıldır kızını görememiş annenin hicranı, kavuşma anındaki gözyaşı seli ve beni ağlatan duyguların diliyle, bu makaleyi yazdıran Rabbime hamdolsun.

[email protected]