Allah uzun ömür versin, Ekrem ağabey bir şiir yazdı, ortalık hareketleniverdi. Azıcık sitem, bir tutam azar, bir nebze meydan okuma sezdiğim şiirinde, daha çok özlem, ısrarlı bir davet, belki ikram vardı… En çok da ‘Eli kalem tutanlar, kelimeleri inci gibi dizebilen sanatkarlar, tebliğ vazifesini ihmal edenler neredesiniz?’ diyordu galiba…

Galiba diyorum çünkü benim anladıklarım bunlar.
Aslında şiir de,yazı da,resim de,müzik de birer bahane değil midir?
Katılaşmış kalplere,tembelleşmiş zihinlere,boşvermiş hayallere,bıkkın ellere,üzgün gönüllere,kırık ruhlara iyi gelen nedir?

Kimi için şiir… imi için müzik…kimi için resim…kimi içinse sanatın herhangi bir dalı ya da alanı…
Sahabe mesleğinin yansımaları her kabiliyete ve her ihtiyaca göre olmalıdır diye düşünürüm.

Fetvayla başlayan,takvayla taclanan inanç yolculuğunda bunlar belkide bir anlık tatlı molalar olabilir.
‘Harama girmeden,helal dairede’ tatlı takışmalar herkes için olmasada,bazıları için belkide bir ihtiyaçtır.
Madem ruhsat var,o halde kullananlar da olacaktır elbet…
Tenkit ve hucum  kimseye yakışmaz da,’sahabe mesleği’nde asla olmaz.
Çünkü elimizde nur var,topuz yok.

Lâtif,hassas,ince,duyarlı dizelerde buluşmak,ancakmuhammedi muhabbeti artırır.
‘Kardeşlerin nefislerini,şerefte,makamda,teveccühte,hatta menfaat-i maddiye gibi nefsin hoşuna giden şeylerde tercih etme’  ölçüsünü bilmesine biliriz de…neyse….

Kur’an delillerini ortaya koymak,imani meseleleri akıllara yerleştirmek,fikir ve ilim cihadını nesillere duyurmanın hangi yolunda başarılıysak,o yolu,o yöntemi kullanmaktan daha tabii ne olabilir?

Küfrün direklerine,müsbet yollarla darbe vurmak ise hedeflenen,kimin elinden ne geliyorsa helal olsun.
‘Ya hayır konuş,ya sus’ hakikatinin ışığında,sözü söylemek sanatıdır şiir.Makbul olanı da budur,tercih edileni de…gerisini  ne duyalım,ne de takılalım.
İçimizi dışa aksettiren bir aynadır şiir…kime ne söylediğimizden ziyade bizi yansıtır.

‘İman hem nurdur hem kuvvettir.Evet hakiki imanı elde eden adam kainata meydan okuyabilir’…meydan okuyuşlarımız imanın karşısında olana,nurdan korkanadır ancak.
Şairler karanlığa kızanlar değildir…Kuzguni gecelere mum yakanlardır.
İlk emir:’oku’…

Kim neyi nasıl okuyabilirse okusun…Kâinatı bir kitap gibi,bitkileri,hayvanları,yıldızları bir sayfa gibi…Kimi insanın mahiyetinin sayfalarını aralasın,kimi hâl ve tavırlardan etkilensin…Güzel ahlak Peygamberinin attığı her adımda kendini düzeltsin,her sünnetinde insan olmayı başarsın…
Cahiliye devrine bir güneş gibi doğan  Resulullaha ayna tutanların heyecanıdır şiir.
Yazan da zorlanır,okuyan da…Amma velakin zevk alır…duygulanır…etkilenir…
Bu kabiliyetini mü’min kardeşlerinin hayrına kullanan da belki nasiplenir...