Bağ bozumu zamanlarda,
Yanık dualar şerbetlenir,
Tadlanır dudaklar sevaplarla,
İnsan imrenir…
İnsan… Heveslenir.

Düş vurgunu zamanlarda,
Yürekler alevlenir,
Açık ellerden uçup gider,
Günahlar gizlenir,
Tövbelerle temizlenir,
Belki de en çok oruç,
Bunun için özlenir…

Saman alevi zamanlarda,
Adımlar tökezler, düz yollarda,
Bilinmez eğriler yaşanır,
Hayat denen kulvarda.
Acılar küllenir,
Açlıkta terbiye, susuzlukta sabır var,
Öyle de, böyle de geçer zaman,
Ömürler… tükenir…

Zamanların tavrına bir bak!
Toprağa düşende tohum,
Nasıl da yeşerir…
Fanilikte beka, bekada ‘O’ var,
Kör mumlarda erir insan,
Güneşlerde ıslanır.
Nur’un ‘nar’a meydan okuyuşunda,
Ruhum Cennete yükselir.

Akşamlar hüznün kucağında,
Çileler gece çiçek açar,
‘Nur’dur, ’kuvvet’tir bildiğim,
Yaradan’dan bekler mazlum,
Sahurdan kalkıp, seherlere kaçar.

Teslimde iman var,
Tevhidde huzur,
Kadere ‘eyvallah’
Sultan’lık yolunda yürümek,
Hatta sürünmek var.
Ramazan da rahmet yağar,
Şükürler filizlenir,
Tohumlar çürüdükçe,
Çürüdükçe… Filizlenir…