Deprenir de durmaz yerin altındaki maden,
N’oluyor der insanoğlu, kıyamet mi sahiden.

Bu kadar zulme rıza gösterirse bu Âdem,
Saklamaz her an gayzını, dışa vurur bazen.
 
Bir mâsum cana kıymak, tüm canlara cinayet,
Bilmez isen kusurunu, gelir mi ki inayet.
 
Ağlar iken ana-bacı, rahmet yere iner mi?
Bu İlâhî ikazlar, bir an olsun diner mi?
 
Bir çatıver kaşını, yaptığın yanlış bilsin,
Bir ara da hakkını, akan gözyaşı dinsin.
 
Namazsız ve niyazsız defnolan cenazeler,
İstismara çok açık, teneşirde mezeler.

 
Hak-hukuk ve eşitlik, sözde kalan dizeler,
Dilden kalbe inmeden, uçup giden yazılar.
 
Gelin bir tövbe edin, bir şahadet söyleyin,
Bir tarziye vererek, Hakk’ı memnun eyleyin.
 
Bahar gelsin her yana, açsın bütün çiçekler,
Kalksın bir-bir perdeler, hep görülsün gerçekler.
 
Alalım dersimizi, depreşmesin yeryüzü,
Sâkîn-sâkin üstünde barındırsın hep bizi.
 
Ölenler oldu şehîd, büyük makam buldular,
Kalanlar bu ikazdan, tam dersini aldılar.

 
Binaları; Besmeleyle, tam hakkıyla kuralım,
Vicdan kontrolüyle arkasında duralım.

Kûn Fe Yekûne Mâlik, Yüce Rabbin emriyle,
Cûşuhurûşa geldi, titredi haşmetiyle.
 
Yer ile yek-sân oldu, koca-koca yapılar,
Peş para etmez oldu, o milyarlık tapular.

Sadece bir âcziyet, bir fakr u zarûriyet,
Kibir-gurur yerle bir, sade bir mahcubiyet.
 
Koru bizi Yarabbi! Kahretme kurban olam,
Günahkârız, tövbekârız, affeyle dilşad olam.
 
Secdeye indi başlar, kucaklaştı kardaşlar,
Acılar teskin olup, kalpte ferahlık başlar.
 
Azalırmış acılar, paylaştıkça bitermiş,
İnsanlar kardeş olsa, birbirine yetermiş.
 
Yettik, geldik Milletçe, bütünleştik bir olduk,
Bu musibet altında, binlerce rahmet bulduk.
 
Rahmetinden ümidimiz kesmedik bir an bile,
Kavuştur Yüce Rabbim,  o nurlu Selsebîle.