Prof. Dr. Yasin Çiçek'in yazısı

Ne güzel bir kelime. Ağzımıza sakız ettiğimiz. Hoşumuza giderek hamasi laflarda kullandığımız. Biliyorum burada adı var ama mutlak uygulanacağı bir yer var elbette. Mahkeme-i kübra! Zerre miskal bir iyiliğin zerre kadar bir kötülüğün hesabı sorulacağı bir yer (Zilzâl suresi). Her bir azanın konuşacağı bir yer. Bazı insanlar akıldan uzak görüyorlar "el konuşur mu" diye. Dil de et parçası el de. Göz de et parçası dil de. Şu an cansızların ve nesnelerin konuştuğu çağda yaşıyoruz. Kapı, sesimle açılıyor, araba sesimle çalışıyor. Başlangıcı bir olan bir hücreden meydana gelen et parçalarının kimi kokluyor, kimi görüyor, kimi işitiyor, kimi tat alıyor. Kimi de akıl edip konuşuyor. Akla hayret ederiz de aklı verene hayret etmeyiz. Hayret ki ne hayret!

Adalet bana var, sana yok! Niye? İşte eyle!

Evet adalet var. Kime? Masuma ve garibana. Niye öyle? Ben de bilmiyorum. Gel beraber arayalım.

Evet adalet var. Nerede? Kitaplarda!

Evet adalet var. Nerede? Vicdanlarda, gece yastığa başımızı koyduğumuzda. Evet en azından bu da güzel. Ya bu da yoksa, işte sana tefessüh etmiş insan. Yaşasın mahkeme-i kübra!

İslamiyet var. Kime? Uyana!

Aleme şeriat gelmiş nefsime gelmemişse banane!

Kanun var. Kime! Uyana! Uymayana bir şey yok.

Vergi var. Kime? Verene! Vermeyene af var.

Bir gün de zamanında verene bir mükafat olsa ah! Ah ki ne ah! Ahlar kaybolmuyor? Ta arşa çıkar.

Evet namaz var! Kime? Kılana!

Oruç var! Tutana!

Zekat var! Verene!

Kur'an var! Kime? Okuyup amel edene.

Adalet var! Kime? Uygulayana.

Adalet kavramı var! Uygulayacak insan yoksa kimene.

Evet kanun var hem de çok güzel. Kanunu kim uygular? İnsanlar! Peki insanları nereden getireceğiz? Uzaydan mı?

Peki suçlu kim? Başkaları! Ya ben! Ben başka!

Evet İslamiyet var! Ben yaşamazsam, İslamiyet ne yapsın? "Kur'an'ı dilimle okudum kıraat oldu. Aklımla okudum tefekkür oldu. Yaşarsam hayat olur (İmam-ı Gazali)." Yaşamazsam duvarda asılı kitap olarak kalır. O zaman bekle kıyameti. Kıyamet kime? Ölene! Nefsimin kıyameti kopmuşsa, dünyanın kıyametinden banane!

"Mushaf; okunmazsa Mushaf kalır; okununca Kur'an olur; anlaşılınca Beyan olur; yaşanınca İnsan olur." Ne güzel söylemişler. 

Mehmet Akif de bunun başka versiyonu dile getirmiş:

Ya açar Nazm-ı Celîl’in, bakarız yaprağına;
Yâhud üfler geçeriz bir ölünün toprağına.
İnmemiştir hele Kur’ân, bunu hakkıyla bilin,
Ne mezarlıkta okunmak, ne de fal bakmak için!

"Kitaplar dünyayı değiştirmez, dünyayı insan değiştirir. Kitaplar sadece insanı değiştirir."

Yaşasın zalimler için cehennem. İyi ki varsın Mahkemeyi Kübra! Allah var ne gam! Allah bes gayri heves!

Kaynak: Şehirdebuhafta