Analarımız kadın; Kadınlarımız Ana,
Bir elmanın yarısı; Kurbanım Yaradana.

Tencere ve kapak, birbirinin tamamı,
Birbiriyle, birlikte geçer bütün zamanı.
 
Bir Anneden doğmuşuz, doğuran bizi kadın,
Bu kadına paspas olmak; olmalıydı muradın.
 
Anneye el kalkar mı? İncitilir mi Ana,
Gecenin bir yarısı; kalkıp süt verdi sana.
 
Şimdi ihtiyar oldu, at onu bir köşeye,
Hâlbuki lâzım şimdi; yoluna gül döşeye.
 
Karın da bir kadından, teşrif etti dünyaya,
O da şefkâte lâyık, hem hayır hem duaya.
 
Kaldırmasan elini, hep okşasan başını,
O da sana yaz eylese, o zemheri kışını.
 
Kadını dövmek de ne, Anaya el kalkar mı?
Çocukların Anası O; Baba böyle yapar mı?
 
Çocuğunun yanında; saygı göster eşine,
Onlar da o hayalle, takılsınlar peşine.
 
Karşılıklı sevgi-saygı; Cennet eder Dünyayı,
Herkes de görmek ister, böyle güzel rüyayı.