Antisemitizm... Mefhum, lâfızı itibariyle, mânâsıyla kıyaslanmayacak kadar genç. Hz. İsa ile yaşıt bu kart cadaloza antisemitizm libâsını 1879 Wilhelm Marr giydirir. Lügatlardaki en kestirme ve kısa karşılığı: “Yahudi düşmanlığı” demek... Sami ırkından olan Yahudilere karşı, Hıristiyan âleminin duyduğu ve “çarmıh” kadar eski düşmanlığı 130 yıldan beri Marr’ın uydurması ifâde ediyor.

İslâm inancına göre, Hz. İsa Yahudiler tarafından çarmıha gerilmemiş, İlâhî bir lütufla göğe yükseltilmiştir. Yahudilerin Hz. İsa diye çarmıha gerdikleri, jurnalcinin kendisi. Hıristiyan âlemi başından beri aksine inanır: Yahudilerin çarmıha gerdiği Hz. İsa’nın ta kendisidir, onlara göre... Vâkıa Yahudilerin kastı Hz. İsa’yı çarmıha germektir ve onlar da çarmıha gerilenin Hz. İsa olduğuna kanidirler...

Yahudi düşmanlığının esasını teşkil eden çarmıha gerilme hâdisesinin hakikati ne olursa olsun, netice değişmiyor. Nasarâ dünyâsı, ikibin yıldan beri bu sebep ve onu târih içinde besleyen Yahudi faaliyetlerinin de ilâvesiyle İsrailoğullarına düşmandır. Yahudilerin târihte yaşadıkları bütün felâketlerde hasım güç Hıristiyanlardır...

İsrailoğullarını Arz-ı Mev’ud’dan 70 ve 135’de süren Romalıları 1492’de Kral Ferdinand ve Kraliçe İsabella’nın İspanya'dan dehlemesi tâkib eder. 1492 Endülüs Emevi Devleti’nin bir bakıma devamı ve halefi olan Beni Ahmer’in yıkılıp târihten silindiği yıldır. 736 yıl Müslümanların himâyesinde, onlarla birlikte emniyet içinde yaşayan Yahudilerin İspanya'dan sürülmesinin dehşetli bir felâketle neticelenmesini Osmanlı’nın sıcak ve rahmanî kucağı engeller. Veli, diye meşhur II. Bayazıd bir taraftan İspanya müslümanlarını telef olmaktan kurtarmak için donanma gönderirken, beri taraftan Yahudileri, Hıristiyan mezaliminden gemileriyle naklederek kurtarmaya çalışıyordu. Nitekim kaynaklar bu tehcir esnâsında İspanya ve Avrupa’nın sair devletlerinden Osmanlı topraklarına 500 bin civarında Yahudinin sığındığını kaydediyor. Daha çok Selânik ve İstanbul civarlarına yerleştirilen Yahudiler 450 yıl himâyemizde huzur içinde yaşıdılar. Denebilir ki, Yahudi kavmi, bugünkü varlık ve saâdetini de bütünüyle bize borçludur. Zirâ ecdâd-ı izamımız bağrını açmasaydı, yeryüzünde sığınabilecekleri bir avuç kara parçası bulamayacak ve hayata tutunamayacaklardı...

Bâzı kaynaklara göre, Yahudilerin Filistin’e göçünü gerçekleştirmek için bizzat siyonistler tarafından teşvik ve organize edilmiş olsa bile, 1933-1945 arasında Almanya’da yaşadıkları zulüm de Hıristiyanların eseridir. Bugün hâlâ Yahudilere mağduru oynayıp, her türlü mel’anetlerine nazar-ı müsamaha ile bakılmasını sağlayan ve soykırım diye iştahla ifâde edilen hâdisenin gerçek bir soykırım olduğu çok şüphelidir. Çok şüphelidir, zirâ galib devletlerin emellerini seslendirmekten öteye hiçbir hedefi olmayan Nürnberg mahkemesinin kayıtlara geçirdiği 6 milyon kişinin öldüğü iddiasının koskoca bir yalan olduğu müteakib zamanlarda tarafsız araştırmacılarca ortaya konmuştur. En kabadayı rakkamlara göre, bu yıllarda ölen Yahudi sayısı 700 bin civarındadır. Üstelik bunların çoğu da, zannedildiği gibi, gaz odalarında değil, savaşın Almanya’nın aleyhine dönmeye başladığı zaman diliminde, bilhassa lojistik destek sağlanamayan doğu kamplarında açlık ve sefâletin sebebiyet verdiği salgın hastalıklardan ölmüştür. Polonya kamplarındaki telefâtın kahir ekseriyeti teşkil etmesinin yegâne sebebidir bu.

Bize gelince... İnancımızın kat’iyetle menettiği ırkçılığa târihin hiçbir devrinde tenezzül etmedik. Hükmün tek istisnâsı, İttihad ve Terakki zihniyeti ile Cumhuriyet devridir... Bu devir ırkçılığımızdan ise, Yahudilere dokunmuş bir zarar yok... Batı kaynaklı milliyetçilik hareketlerinin iğfal ettiği Jön Türk ve haleflerinin ırkçılığı da İslâm’ın değil, Batının eseridir... O suçtan da İslamiyet mâsûn ve mâsum, Hıristiyan Batı dünyâsı mes’uldür.

Bilerek karıncaya basmaktan meneden İlâhî bir hukuk nizâmı, insanın hukukunu ihmal etmez... Herhangi bir aileye mensubiyet ihtiyarî olmadığı gibi, kavmî mensubiyet de ihtiyârı değildir. İhtiyarın olmadığı yerde mes’uliyet de olmaz. Herhangi bir kavme mensubiyetle iftihar veya tel’inat hamâkattır. Ne hamâkatı, en ağır cinsinden budalalıktır.

Antisemitizmden bize ne? Yarası olanlar gocunsun... Bizimle hiç ilgisi olmamış Batı’nın bu ikibin yıllık zulmüyle bizi susta tutmak istiyorlarsa, yemeyiz... Karşı çıktığımız ve düşmanlık gösterdiğimiz husus, doğrudan İsrail nâm devlet müsveddesinin korkunç zulmüdür. Hedefimizde herhangi bir Yahudi yok, böyle bir aidiyete düşman değiliz... Başbakanın yüksek çıkan erkekçe sesini diplomatik dile muvafık görmeyip tenkid edenler, insanlıktan bütünüyle nasipsiz kalmış olanlardır... İsrailin Gazze’de gerçekleştirdiği katliamın diplomasi dilinde karşılığı mı var?

Topraklarımızda yaşayan Yahudiler korku ve endişe içindelermiş!.. Ne münasebet?.. Onlar, emniyet ve huzur içinde yaşayan vatandaşlarımızdırlar, düşmanlarımız değil... İsrail devletini sermayeleri ile desteklemedikleri müddetçe kendilerini muhabbetle selâmlar, bağrımıza dostça basarız. Ama bu topraklarda ve bizim üzerimizden kazandıkları sermayeyi İsrail’e aktaranların bizden ürkmeye hakları var. Zirâ elhak doğrudur: Zâlime düşman, mazluma hep dost olduk... Gazzeli çocukları târihin şu ana kadar kaydetmediği bir mezalimle katleden İsrail’e dost olmadığımız gibi, dostlarına da dost değiliz... Düşmanlığımızın kaynağı antısemitizm değil, İsrail devletinin dehşetli zulmüdür... Bu zulme ortak olmayanların tedirgin olmalarına gerek yok...

“Yahudiler, Filistin ve Türkiye” başlıklı makalesini, “Unutmayalım, Yahudiler Osmanlı ya da cumhuriyete de daima sadık ve yararlı vatandaşlarımız olmuştur.” (1) hükmüyle bağlayan Taha Akyol, aslında bunun hiç değilse 1897 Basel I. Siyonist Kongresi’nden itibaren böyle olmadığını bilir... Buna rağmen bu garip ve talihsiz hükmü vermesini anlamak kabil olmadğı gibi, Akyol’a yakıştırmak da mümkün değil...

Nitekim iki gün sonraki makalesinde antisemitizme dair iştirakımızı mucib bir tahlilden sonra sözü Erdoğan’ın merdâne tavrına getirip endişelerini ifâde ediyor. Akyol’un da iştirak ettiği diplomatik çevrelere göre, Erdoğan’ın tavrı saç baş yoldurmuş. Niçin mi? Akyol söylesin: “Diplomatlar saçlarını başlarını yoldular; çünkü şubat ayından itibaren Amerika’da “Ermeni soykırımı” tasarısını önlemek için gidip Yahudi lobilerinden destek isteyecek olanlar, onlar!”(2)

Akyol ve diplomatik çevrelere göre, Ermeni Soykırımı’nın reddi için Gazze’de yaşanan felâketi büyük bir nezâket ve edeple ifâde etmeliymiş Erdoğan. Şurası bir gerçek ki, Ermeni Soykırımı diye târihi bir hakikat varsa, kıyamete kadar sırtınızda bir kambur gibi taşıyamazsınız, taşıtmazlar. Er geç hakkı teslime mecbur kalacaksınız. Netice böyle olacaksa, niçin bunca zillet ve zulmü sineye çekelim?.. Yok, Ermeni Soykırımı bir hakikatın değil, yalanın ifâdesi ise neden korkalım? Bırakın kim ne diyecekse desin... Bunun için İsrail zulmünü sineye çekmek, meçhûl Ermeni Soykırımı’ndan daha büyük vebâl ve daha haysiyet kırıcı değil midir?

İsrail zulmune sesini yükseltmiş olması Başbakan’ın hatası değil, sevabıdır... Mükâfatını her iki dünyâda da göreceğine inananlardanım. Zâlimler için yaşasın Cehennem, vesselâm...

Dipnotlar:
1-http://www.milliyet.com.tr/Yazar.aspx?aType=YazarDetayArsiv&ArticleID=1051004&AuthorID=62&b=Yahudiler,%20Filistin%20ve%20Turkiye&a=Taha%20Akyol&ver=73
2-http://www.milliyet.com.tr/Yazar.aspx?aType=YazarDetayArsiv&ArticleID=1051609&AuthorID=62&b=Irkcilik%20%20hastaligi&a=Taha%20Akyol&ver=39

[email protected]