Bir televizyon kanalında Erol Büyükburç, İzzet Günay, Zaliha eski günleri anıyor…
1960’ta zirve oldukları dönemi hasretle yâd ediyorlar.
Eski şaşaalı günler geride kalmış, gelecekte ise gençlerden umutsuzlar.
Geçmişe mazi derler…
Konuştukları bazı ayrıntılara takıldık.
Büyükburç ağzından bir bakla çıkardı.
Daha doğrusu tarihe dipnot düşecek önemli bir ayrıntı…
Dedi ki:
“1960 darbesinden bir gün önce komutanlar benden konser vermemi istedi. Çok büyük bir konser oldu… Ertesi gün tanklar sokaktaydı.”
Program sunucusu biraz şaşkın:
“Yani, o günler çok popülerdiniz. Gündem değiştirmek için sizi mi kullandılar?”
Büyükburç, “Bir bakıma evet… Neyse… İçimde kalsın. Söylemeyeyim.” (Kanal 1)
Söylemedi. Sözü “Böyle müdahalelere “sıcak baktığı”na getirdi.
Bir sanatçının söylememesi gereken sözler.

Hele İzzet Günay’ın, “1960 darbesi halk hareketiydi. Hepimiz sokaktaydık” demesini yaşına bağladım.
O dönem hem siyaseti, hem eğlence sektörünü elinde tutan bir avuç azınlık Türkiye’yi çok rahat yönetiyordu.
Demokrasi şuurunun yerleşmemesi için ellerinden gelen gayreti gösteriyorlardı.
Medya mantığı yoktu. Ama gazetelerde magazin yeni filizleniyordu. Dedikodu köşeleri boy veriyordu.
Bu yüzden Erol Büyükburç gibi gözünü “batı”ya dikmiş ve hayran hayran “Beatles” topluluğu özentisi içinde olan grupları öne çıkardılar.
Dönemin gençliğini Büyükburç gibi müzisyenlerle oyaladılar.
Büyükburç bir ara coştu: “Biz devrim yaptık” dedi. Bu sözün arkasında yaptığı devrimi anlattı. Meğer gençliğinde bulunduğu yerde ilk kez “parti” verenlerdenmiş. Mahalle sakinlerinin tepkisine aldırmadan flörtleriyle ellerinde içki kadehleri olduğu halde, sabaha kadar eğlendiğini “büyük bir devrim” diye niteliyor. Şimdiki gençlerde “devrimci” ruhun kalmadığından dertleniyor. Devrimini sevsinler senin.

Bir dönem gençliğe yön verenler, bu gün kıyıda köşede televizyon programlarında “yaşlı sanatçı” muamelesi görüyor.
Bugünün gençliğinden şikayet edenler, dünkü yaptıklarına bir baksın. Çünkü ne ekersen onu biçersin.

[email protected]