Kurban öncesi yüzün üzerinde, sonrasında sekiz yüz civarı kurban verdik Mukaddes beldede. Bellekler hemen görünüre odaklandı, sebeplere yeltendi, zahire takıldı. Bu bir veçhe, gerekli bir veçhe de; tek bakış veçhesi değil elbet.

Hakikat penceresi, batın öğretisi, hikmet veçhesi, melekût yönü… Asıl bakmamız, odaklanmamız ve derinliğine irdelememiz ve ufka taşımamız gerekli veçhe değil mi?

Nicedir İslam beldelerinde kurbanlar veriyoruz; tasvire, tafsile, tarife hacet var mı? Dünyevi akıl zahirden öteye geçemiyor, öfkeden beri bir şey yapamıyor.

Kuşatılmışlığın esaretinden çıkış, nefsin ağlarından kopuş, insi şeytanilerin bariyerlerinden geçiş; akıl ile birlikte işleyen canlı bir kalp, diri bir vicdan, işleyen bir dimağla mümkün.

Ayet çok acık, “Aranızdan mücahitler ve sabredenler ortaya çıksın diye sizi imtihan edeceğiz. ” (Muhammed, 31)

Nemrut ateşi İbrahim’i (A.S.) neden yakmadığı, bıçak İsmail’i ( A.S.) neden kesmediği anlaşıldığında mücahit hakikati anlaşılmış, sabır hikmeti bilinmiş, kurban gerçeği kavranılmıştır.

Sabreden mücahitlerin korunduğu ve onların korku ve üzüntü duymadığı gerçeği, tarih boyunca gösterile gelmiş bir gerçek. İmtihan şekli her devirde değişse de imtihan olma hakikati değişmemiştir.

Bu gerçekle yüzleşmek, her şeyde Rahmetin izini, özünü görme yüceliğine erişmek, kurbanı kavramak; mücahit olma, sabır gösterme yolunda ilerlemek…

Yakın zamanların büyük mücahidi, onca eziyete sabreden hakikat insanı, ne de güzel özetlemiş ve formüle etmiş:

“Musibet cinayetin neticesi, mükâfatın mukaddimesidir”

Ferd çekirdeğinden, ümmet ağacına bu hakikat gerçekleşe durmuştur.

Kurban öncesi ve sonrasında vefat edenler; inşaalah ümmet üzerindeki kara bulutların dağılmasına, kâfirlerin, münafıkların, fasıkların oyunlarının boşa çıkmasına, oyunlara kendilerinin düşmelerine vesile olur, ümmet için yeni bir dirilişin arefesi olur diye Rahman ü Rahim’e yalvaralım.