Bugün yazarı Hüseyin Yılmaz, Başbakan Erdoğan'a muhalefetin doğru eleştirilerine destek vermesini isteyerek Bediüzzaman Hazretlerinin sözlerini hatırlattı.

"İstiyorum ki, sayın Başbakan, bu siyâsî hasımlarının doğrularına da, 'doğru' diyebilsin; yanlışlarına kükreyerek, 'yanlış' dediği gibi" ifadelerini kullanan Yılmaz, "Kıyamet mi kopar? Ne münasebet, aksine memleketin tehlikeli ve zehirleyici gergin havası yumuşar, Başbakan’a partisinden olmayanlar bile sempatiyle bakar, hürmet duymaya başlar" dedi.

Yılmaz, yazısını şöyle sürdürdü:

"Meselâ dese ki, 'Sayın Kılıçdaroğlu bu meselede haklı görünüyor, ikazı için müteşekkirim. Şübhesiz ilgili birimlerimiz meseleyi o istikamette değerlendireceklerdir.' Yahut, 'Sayın Bahçeli şu meselede bizden bir adım öne geçmiş, takdir ve tebrik ediyorum. Behemehâl o istikamette ciddi bir hamlemiz olacaktır.' Veya, 'Sayın Demirtaş, şübhasiz bölgeyi belki detaylarda bizden iyi biliyor, doğrularını dikkatle not ediyor ve istifadeye çalışıyoruz. Ülke hepimizindir!' Kötü mü olur? Sayın Başbakan ve Ak Parti kayıb mı eder, yoksa kazanır mı?

Sayın Başbakan Hazreti Üstad’ın şu tesbitinden kazançlı çıkar. Zirâ siyâsete dünyadan çok, uhrevî bir hizmet kasdıyla girdiğine inanıyorum:

“Risale-i Nur'un bu kadar muarızlarına mukabil en büyükkuvveti ihlâs olduğundan ve dünyanın hiçbir şey'ine âlet olmadığı gibi, tarafgirlik hissiyatına bina edilen cereyanlara, hususan siyâsete temas eden cereyanlarla alâkadar olmaz. Çünki tarafgirlik damarı ihlâsı kırar, hakîkatı değiştirir. Hattâ benim otuz seneden beri siyâseti terkettiğime sebeb; mübarek bir âlim, tâkib ettiği cereyanın tarafgirlik damarı ile salih ve büyük bir âlimi, onun fikrine muhalif olmasından, tekfir derecesinde tahkir edip; kendi fikrine muvafık meşhur ve mütecaviz bir münafığı gayet medih ve sena etti. Ben de bütün ruhumla ürktüm. Demek, tarafgirlik hissine siyâsetçilik karışsa böyle acib hatâlara sebebiyet veriyor diye "Eûzü billahi mineşşeytani vessiyase" dedim. O zamandanberi siyâseti terkettim. O halimin neticesi olarak, sizin gibi kardeşlerim bilirsiniz ki; yirmibeş seneden beri bir gazeteyi ne okudum, ne dinledim ve ne de merak ettim. Ve on sene Harb-i Umumîye bakmadım, bilmedim ve merak etmedim. Ve yirmiiki sene bu işkenceli esaretimde, tarafgirliğe ve siyâsete temas etmemek için ve Nurdaki ihlâsa zarar gelmemek için, müdafaatımdan başka istirahatım için hiç müracaat etmediğimi bilirsiniz.”