Bayrampaşa; İstanbul’da bir garip varoş,
Burada hizmet eden, Nur kardeşler pek de hoş.
 
Çalışan Dersanesi, koskoca İstanbul’un,
Burada kalabilmek, arzusuydu her kulun.
 
Çünkü bura, istihkâm, hizmetin işçileri,
Nerede angarya var; bunlar fedaileri.
 
Sakiniyle kaynaşmış, Dersanede kalanlar,
Her biri birbirinde, kendisini bulanlar.

 
Dersanede kaynar çorba, yoğrulur çiğköfteler,
Acıyı ayran söndürür, sonra çaylı sohbetler.
   
Fazla katar Urfalılar, isotun alâsını,
Neyi yesin insanlar, şaşırır sırasını.
 
Şimdi birçok ağabeyler, uçtular aramızdan,
Eksik etmeyin ne olur; onları duanızdan.

O yetmişli yılların sıkıcı cenderesi,
Hiç de eksik olmadı, burada Kur’ân dersi.
 
Uzun yollar kat edilir, ayrı semte gidilir,
Derslerden döner iken, ekmek taksim edilir.
 
O sıcacık ekmekler, yavan-yavan yenilir,
Muhabbetin, uhuvvetin, kıymeti tam bilinir.

 
Bayrampaşa: Bir başka ayrıcalık var orda;
Herkesi birden saran, bir sıcaklık var orda.
 
Bir kısmı yakınlaştı, akraba bile oldu,
Ziyade muhabbetler, çocuklara da doldu.
 
Bir araya geliyorlar, senede bir vesile,
İnşallah devam eder, bu mübarek silsile.
 
İşte geldi Ramazan, iftarlarda buluştuk,
Kucaklaştık muhabbetle, hep maziden konuştuk.

Duadalar birbirine, günahsız dilleriyle,
Koşuyorlar yardıma, uzanan elleriyle.
 
Hastalarına şifa, veriversin Allah’ım,
Borçlulara da eda, kılıversin Sultan’ım.

Devam etsin buluşmalar, Cennet iskemlesinde,
Hitam bulsun muhabbetler, Kur’ân’ın sinesinde.

Not: 28 Temmuz 2012 dokuz Ramazan Bursa buluşmaları anısına yazılmıştır.