Risale Haber-Haber Merkezi

Risale-i Nur’un hanım kahramanlarından Hatice Soylu ablamız, 1930 yılında Isparta’nın Sav köyünde doğmuş olup, 6 Ocak 2013 tarihinde 83 yaşında iken Sav’da vefat etmişti.

Bugün vefatının dördüncü yıl dönümü. Rahmet dualarımızı gönderiyoruz... Hatice ablamızın ‘Altuğ’ olan kızlık soyadı izdivaçtan sonra ‘Soylu’ olarak değişmişti. Risale-i Nur’da iki yerde adı geçmektedir.

Ağabeyler Anlatıyor kitaplarının yazarı Ömer Özcan, Hatice ablayı araştırdı...

(On üç yaşında iken Asâ-yı Mûsa kitabını yazıp, Üstad’a gönderen Hatice Soylu)

HATİCE SOYLU (ALTUĞ) ANLATIYOR

1930 Isparta/Sav köyü doğumluyum. Üstad’ımız Bediüzzaman Said Nursi hazretlerinin kitaplarında Savalı Ahmed diye sıfatlandırdığı Ahmed Altuğ’un kızıyım.

Yedi yaşımda iken annem vefat etti. Babam (Ahmed Altuğ) bir daha evlenmedi. Beni anneannem büyüttü. Babam annemin vefatından sonra hayatını tamamen Risale-i Nur hizmetlerine vakfetti. Bana da Kur’an ve Osmanlıca Risale yazmasını öğretti.

ÜSTAD’IMIZIN EMİRDAĞ LÂHİKASI’NDA BAHSETTİĞİ MESELE ŞÖYLE YAŞANMIŞTI

Ben o zaman (1943) on üç yaşındaydım. Asâ-yı Mûsa kitabını yazıyordum. Sav’da yazılan risaleleri tashih ettirmek maksadıyla Üstad’a götürmek için bir hazırlık vardı. Üstad Kastamonu’da...

Ben de Asâ-yı Mûsa kitabını tam bitiremediğim halde, Üstad’ın duasını alayım diye göndermek istedim. Babam hemen kalan beş-altı sayfayı yazıp tamamlayıverdi. Yazdığım Asâ-yı Mûsa kitabını daha önde ciltletmiş, güzel de süslemiştim. İşte Üstad hazretlerinin, “O nüsha hanımları nurculuğa teşvik ettiği için zayi olmasın” diye bahsettiği kitap odur.

RİSALE-İ NUR’DA ON ÜÇ YAŞINDAKİ HATİCE

Asâ-yı Musa kitabını babamın yardımıyla yazıp Üstad’ımıza gönderdikten sonra, Üstad kitaplarında bundan iki yerde bahsediyor:

“Bana gönderdiğiniz Asâ-yı Musa'dan bir nüsha; cildsiz, -yalnız sarı kâğıd cild olmuş- Hüsrev'in yazısına bir parça benzer, fakat üstünde Mustafa ismi var. O kimdir, hangi Mustafa'dır? Hem nüshanın üstünde "On üç yaşında Hatice, Ahmed'in kızı" yazılmış. Bu Ahmed, hangi Ahmed'dir? Hem ona, hem kızına bin bârekâllah. Bu yaşta bu koca kitabı hem dikkatli, tevafuklu, hem güzel sıhhatli yazmak, masumların taifesinin bir kahramanlığıdır. Kim görüyor, mâşâallah der. Buradaki mekteb görmüş hanımlarda bir şevk uyandıracak.” (Emirdağ Lâhikası 157)

Emirdağ Lâhikası’nın ileriki sayfalarında bu Asâ-yı Musa kitabının bahsi bir kere daha geçer.

“Sava'lı kahraman Ahmed'in kerimesi Hatice'nin yazdığı Asâ-yı Musa mecmuasını kahraman Tâhirî, İstanbul'da birisine emaneten bırakmış. O nüsha hanımları Nurculuğa teşvik ettiği için zayi' olmasın. Muattal kalmışsa, lüzum kalmamışsa bana gönderilsin.” (Emirdağ Lâhikası 176)