Görmek isterdim O’nun gördüklerini,
Ahseni, haseni,  oluş öyküsünü.

Semâ’da, seherde, çamlık bir yerde,
Vahşette, dehşette, marifet süsünü.
 
Cemâlî, Kemâli, muvazzaf hâli,
Hâlin muktezası, Allah rızası.

Yaprak, çiçek, meyve böcek,
Geçmiş, gelecek, kabza-i kudret.
  
Kara bürürdü, gece görürdü,
Yalnız kalırdı, Çam Dağlarında.

Yıldızlı geceler, saraylara denk,
Âlemde ahenk, Âdemlere denk.
  
Küçük kuşçukları, sinekler O’nun,
Tahâret numunesi, gafil kulunun.

Bin bir hikmet var her yaratığında,
Bakarken görebilmenin merakında.
  
Çeşmelere, çaylara, bir bak dedi;
Baktıkça gördü; Güneşin aksini.

Dinledi ra’dı; şimşek tecessüsüyle,
Bezendi kâinat, yeşil örtüsüyle.
 
Kuşlara bak dedin, baktık sen gibi,
İntâkında; Sultan-ı kâinat varmış.

Ötüşü sadece hoş gelirdi, lâkin;
Öttüreni bulmanın, sevinci varmış.
  
İnerdi damla-damla rahmet arş’tan,
Mahlûkatın derdine dermanı varmış.

Iztırar lisanı, tabîat feryadı,
Eşcârların duası, arşa çıkarmış.
 
“İlâhi manzum kasideciktir sinek,”
Sinekte; Fil’den az değil, san’at, elbet.

Küçükte; büyük san’at; hayret üstüne hayret,
İlâhi ma’nâyı gör de; tefekkürle, ta’dâd et.
  
“Süslü çiçek, tatlıcı sinek, büzülmüş yaprak,
Ana rahmidir kurtçuğa; hem yorgan hem yatak.
 
Tefekkür gözlüğü, gözünde her an,
İbadete kalb olur, her geçen zaman.
 
Bu zamanda; Nurlar’la tecdîd’tir îmân,
 Îmânımı, Kur’ân’a rabt et Allah’ım.
  
Vesiledir tefekküre; Aziz Üstadım;
O’nu da; Resûlünle (a.s.m.) haşr et Allah’ım.