Ömer Özcan’ın haberi:

RİSALEHABER-Bediüzzaman Said Nursi Hazretlerinin talebesi Sabri Halıcı ağabeyin oğlu, eski milletvekillerden Emrehan Halıcı'nın babası Son Şahitlerden Feyzi Halıcı vefat etti. 20 gündür yoğun bakımda olan Feyzi Halıcı solunum yetmezliğinden dolayı Hakkın rahmetine kavuştu. 

CENAZE NAMAZI ÇARŞAMBA GÜNÜ KONYA'DA

Eşi Bahar hanımın verdiği bilgiye göre Feyzi Halıcı’nın cenazesi 11 Ekim 2017 Çarşamba günü Konya'da Mevlana türbesinin batısında bulunan Selimiye Camiinde kılındıktan sonra vasiyeti üzerine babasının yanına Musalla kabristanına defnedilecek.

RİSALE-İ NUR’DA ADI GEÇMEKTEDİR

Risale-i Nur’da ismi çokça geçen Konyalı Sabri Halıcı ağabeyin oğlu Feyzi Halıcı’nın da adı, Emirdağ Lâhikası’nda “Sabri'nin mahdumu Feyzi” şeklinde geçmektedir. 

Bediüzzaman Said Nursi’nin ifadeleriyle cümlenin tamamı şöyle: “O küçük Abdurrahman'lar ise: Mustafa Oruç, Konya'lı Ziya ve Sabri'nin mahdumu Feyzi ve Bahaeddin, Abdurrahîm ve Kastamonu'lu Ömer ve Aziz ve Şükrü ve Sabri gibi ciddî genç Nurcular Nurlara sahib olmaları, merhum biraderzadem Abdurrahman ve Fuad yeniden on tane olarak dünyaya gelip vazife-i Nuriyeye başlaması gibi beni hem sevindirdi, hem hastalığımı da hafifleştirdi.” (Emirdağ Lâhikası 192) 

Bu saikla Feyzi Halıcı ağabeyi, randevu alarak İstanbul İstinye’de bulunan boğaza sıfır yalıda, 15 Kasım 2015 tarihinde ziyaret ettik. Muhterem eşi Bahar Hanım olağanüstü bir nezaketle bizi karşıladı ve ikramlarda bulundu. Feyzi Halıcı Ağabey 91 yaşındaydı. Biraz hafıza kaybı olmasına rağmen eşi Bahar hanımın yardımıyla Bediüzzaman Hazretleriyle alakalı kısa hatıralarını kamera ile kaydettik. 

Feyzi Halıcı’nın anlattıkları okununca anlaşılacağı gibi, o aynı zamanda bir şairdir. Şiirleri var. Kendi çıkardığı Çağrı dergisinde neşrettiği “Nur doğması zamanıdır” adlı şiirinde Bediüzzaman Hazretlerini anlatan bir kıta şöyledir:

Üstad engelleri yardı
Göğü ins-ü melek sardı
Müjdenin gelmiyor ardı
Nur doğması zamanıdır

Kayıtları yazıp düzenledikten sonra Bahar Hanım vasıtasıyla kendisine tashih ettirdim. Feyzi ağabeyin bazı düzeltmeleri ve ilaveleri oldu.

FEYZİ HALICI ANLATIYOR

1924 Konya doğumluyum. 1887 (1303) doğumlu olan babam Sabri Halıcı Bingöl’ün Kığı ilçesinin, Şaruk köyünden önce Adana’ya hicret ediyor ve Adana’da Âliye hanımla evleniyor; Âliye hanımdan Şehid Pilot Ömer Halıcı ağabeyim doğuyor. İlk eşinden ayrılan babam Konya’ya gelip yerleşiyor ve Konya’da bizim annemiz Hanım Hanım ile ikinci evliliğini yapıyor. Bingöl o zamanlarda Erzurum’a bağlı olduğu için, babam Erzurumlu olarak bilinir. Babam halıcıydı, soyadımız oradan gelir. Konyalı Sabri, Kürt Sabri, Erzurumlu Sabri olarak da tanınır babam.

Kimya Yüksek Mühendisiyim. İstanbul Üniversitesi Fen Fakültesi’nden 1950 senesinde birinci olarak mezun oldum. Çalışkandım. Şeker fabrikasında bir yıl kadar mühendislik yaptım. Sonra babamın isteği ile yanına geçtim ve halı ticaretine başladım. Yirmi sene babamın halı mağazasında yardımcı olarak çalıştım. Sanata çok düşkün olduğumdan halı mağazasını bir sanat yuvasına çevirdim. Zamanın şairlerini, edebiyatçılarını, yazarlarını mağazaya davet ederdim. Behçet Kemal Çağlar, Fazıl Hüsnü Dağlarca gibi... 

1951’de Konya Gazeteciler Cemiyeti’ni, 1959’da Konya Turizm Derneği’ni, 1977’de Konya Kültür ve Turizm Vakfı’nı kurdum ve uzun yıllar başkanlıklarını yaptım. 1968-1977 yılları arasında Konya Senatörlüğü yaptım. 1957’de Kültür ve Sanat Dergisi Çağrı’yı çıkardım. Derneğimiz Hz. Mevlana ile karşılıklıydı. Türkiye’de olduğu gibi Avrupa’ya, Japonya’ya, Amerika’ya ve daha birçok ülkeye Mevlana törenlerini götürdüm. 

EMİRDAĞ’INDA VE KONYA’DA BEDİÜZZAMAN’IN ELİNİ ÖPTÜM

Babam Sabri Halıcı, Bediüzzaman hazretlerinin has talebesiydi. 1948 yılında babamla beraber Üstad’ı Emirdağ’ında kaldığı evinde ziyaret ettik, elini öptüm. Ziyaretimizden sonra Bediüzzaman ve talebeleri mahkemeye verildiler, Afyon hapishanesine alındılar. Konya’dan babamı da götürdüler Afyon hapishanesine. 1948’de babamı hapishanede iken ziyarete gitmiştik. Babam Afyon hapishanesinde dokuz ay on gün kalmıştı. Bize, “ben orada yeniden doğdum” derdi.

1960’da Bediüzzaman’ın Konya’ya geldiğini duydum. Hemen koştum, elini öpmek istiyordum. Baktım ki Bediüzzaman Mevlana Türbesi’nin dış kapısında ellerini açarak dua ediyor. Yanına vardım, polis Bediüzzaman’a “yeter artık bu kadar” dedi. Ben de, “Görmüyor musun, bak Hz. Mevlana ile görüşüyorlar” dedim. Üstad o polise, “Evladım, ben gidiciyim, kalıcı değilim” dedi ve arabayla oradan ayrıldı. İki ay kadar sonra Üstad Urfa’da vefat etti.

Bediüzzaman büyük hocaydı. Babamlar ona bir araba aldılar, Bediüzzaman hemen geri gönderdi. Hediye kabul etmezdi.

NOT: Feyzi Halıcı ağabeyin anlattığı bu otomobil hadisesi Risale-i Nur’da şöyle teyid edilmektedir: “Otomobil şimdi Konyalı Sabri'nin yanına gönderilmeli, oraya gitsin. O razı olmazsa Medreset-üz Zehra erkânlarına gitsin. Sabri merak etmesin, her ay Nurlara onun hârika hizmeti, bir otomobil fiatından ziyadedir. Onun için gücenmesin.” (Emirdağ Lâhikası 231) 

1940’lı yıllarda Konya’da bazı Nur talebeleri:
Ayaktakiler: Feyzi Halıcı (Soldan 1.) Yusuf Ziya Arun (En Arkada), Muhsin Alev (Soldan 5.), Dr. Mustafa Ramazanoğlu (Soldan 6.)
Oturanlar: Saatçi Muhittin Yürüten (Soldan 3.), Ziya Nur Aksun (Soldan 5.)