Şuracıkta sıkışmış küçük bir zaman vardı
Kurcalayıp çıkardım kırılmış gibi sanki
Nağmeden kaçıp düşmüş resimde keman vardı
Yay ayrı keman ayrı darılmış gibi sanki.

Bir ucu kırık-kopuk, bir ucu sarı leke
Bir tarafı ezilmiş yarı paslı teneke
Yerde bir bez serili yırtılmış çeke-çeke
İki çocuktan biri, yorulmuş gibi sanki.

Belki seneler geçmiş bu karenin ardından
Çocukların sırtında, eller durur kadından
Bu meçhul şahısların bahsederken yâdından
Geçmişten geleceğe çağrılmış gibi sanki.

Hayalimle dinledim ses hayata büründü
Hüzünlü yanık ağıt, bu karede göründü
Tecessüm etti nağme yay kemana süründü
Kalbim fena sızladı yarılmış gibi sanki.

İşte resim bir anlık edivermiş tahakküm
Resim zamana değil zamanlar resme mahkûm
O vakit oradaydım, ama şimdi ben yokum
Diyenin, ruhu resme, sarılmış gibi sanki.