Abdurrahman Iraz uyarmasa haberimiz olmayacaktı, sağolsun onun uyarısı üzerine Ankara İskitlerdeki üç gündür devam eden bir okuma programına katıldık. Katıldık derken yanımda Dursun Sivri de vardı.

Marmara bölgesinden yaklaşık 350-400 kişinin katıldığı bir programdı. Biz son gününde katılma imkânı bulmuştuk.

Nur Apartmanı, Risale-i Nur’a ve Ankara’ya yakışır bir ihtişamda ve güzellikte inşa edilmiş bir Nur Menzili. Girerken 2 bin kişinin ayakkabısını alabilecek kadar büyük ayakkabı dolapları ile karşılaşıyorsunuz. Orada ayrıca üst ve alt katlara götüren merdivenlerin giriş kapıları var.  En altta bodrum katında bin kişi aynı anda namaz kılacak kadar büyük bir salon var.

Biz programın orada olacağını tahmin ederek ilk iş olarak oraya indik. Salona girdiğimizde salonu çepeçevre kuşatan kanepelerde 150-200 civarında civa gibi gençlerin ellerinde Risale-i Nur olduğu halde sessizce okuduklarını müşahede ettik.

O saat serbest kitap okuma saati imiş, biz de onlara eşlik ederek birer kitap kapıp bir köşede okumaya başladık. Bir ara bir gencin yaklaştığını fark ettim. Dikkatle bakınca Urfa’dayken mesai arkadaşım olan Yusuf hocanın oğlu olduğunu anladım. Hayli büyümüş sepilmiş delikanlı olmuştu. En son gördüğümde lise 1’e giden bir gençti ama şimdi üniversiteyi bitirmiş kaytan bıyıkları ile yakışıklı bir delikanlı olmuştu.

Hoşbeşten sonra Fevzi abiyi sorduk. Yukarıda olduğunu söyledi. “Birazdan ikindi namazına aşağıya inecek o zaman görüşürsünüz” dedi.

Biz halimizden memnunduk bu programı haber yapmaktan çok içine girdiğimiz Nur ikliminden istifade etmeye çalışıyorduk.

Yarım saat kadar öyle devam etti, o arada Fevzi abinin kapıdan içeri girdiğini fark ettim. Kalktım yanına gittim bize “hoş geldin” dedi ve birlikte oturup biraz hasbihal ettik, program hakkında bilgi aldık. Bu program Marmara bölgesine özel bir program imiş…  Asıl okuma programları Şubat ve yaz tatillerinde gerçekleştiriliyormuş. Hem burası gayet müsait olduğu için bu kabil büyük toplanmalar burada gerçekleştiriliyormuş.

Biz bu kısa bilgiyi alırken ezan saati de yaklaşmıştı o nedenle bir hareketlilik başladı abdesti olmayanlar veya daha doğrusu abdestini tazelemek isteyenler abdest almaya çıktı.  Ve Ezan saati oradaki gençlerden biri güzel sesiyle ezan okudu.

Meğer cemaatin büyük kısmı yukarıda bölge hizmetlerini görüşüyormuş. Onlar da gelince o koca salonun yarısına yakın kısmı dolmuş oldu. Bu durumda 400 kişiden fazla bir cemaatle İkindi namazını kılacaktık.

Öyle etrafı seyrederken bir ara Ali Çetinkaya’nın içeri girdiğini fark ettim. Fevzi abiye gösterme ihtiyacı duydum. “Gelen Ali Çetinkaya değil mi?” diye soru sorarak dikkatini oraya yöneltmek istedim. O da “evet odur, ikindi namazı dersini yapsın diye çağırdık” dedi.

Ezan okunduktan sonra huşu içinde namaz kılındı, tesbihat yapıldı ve ardından Ali hocanın uzun dersi başladı. Dersin anahtar kelimeleri “israf, hırs, riya” idi. Aklımda kalan en önemli cümle Risale-i Nurdan “israf hırsı intaç eder” idi. Yani israf hırsı, hırs ta riyayı netice veriyordu. Sonuç olarak şunu açık ve net olarak anlamış oldum. Müsrif olan bir kişi “sebebi hasaret olan hırsa” düşmeye mecbur olacaktı. Oradan da riyaya… Riya ise tüm amelleri öldüren bir zehir idi… Tabi israfın en kötüsü zaman israfı idi…

Ders bu şekilde devam ederken bizim çıkmamız gerekiyordu. Rahatsız etmemek için uzaktan birkaç poz aldıktan sonra, hiç arzu etmesek de ayrılmak zorunda kaldık.

Ama şunu itiraf etmeliyim ki, Üstadın “cennet ehlini görmek isteyen Norşin Medresesine gitsin” dediği hakikatin burada tahakkuk ettiğini müşahade ettim diyebilirim. Yani ben de diyorum ki, “cennet ehlini görmek isteyen İskitlerdeki Nur Apartmanına gitsin, özellikle okuma programlarının olduğu günlere rast gelirse daha uygun olur. Bilsin ki, ne zaman giderse gitsin orada cennet ehlinden birilerini bulacaktır.”