“Cümle manâ bir nokta,
Peki; bu tekrar niye,”
Tekrar söyler Nesimî,
Haşre  fehm olsun diye.

Her noktada bir kitap, 
Yazılmıştır, and olsun.
O manâ’yı gösteren,
Rabbimize hamdolsun.
 
Küçük hardal tanesi,
Fehm-i aklın vizesi,
Bir kitaplık müzesi,
Aç gönlünü nur dolsun.
  
Manâlar açılıyor,
Anlıyoruz idrâkle,
Her manâda bir dava,
Görülür ferâsetle.
 
En küçükte, en büyük,
İnce san’at, gizlidir,
Tefekkürle, temâşâ,
Nur ehline, sezgidir.
   
Kurumuş kuru çubuk,
Muhyî ile ihyâ’da,
Yürüyüş emir ile:
Son buluyor isrâ’da.