[Nâmûsumuzla can verebilmek şiârımız;]

Yanlış bilinmesin, bu sebebden vakàrımız.

Müstağniyiz, evet; kula kullukdan ârımız...

[Muhtâc isek de, sarsılamaz i’tibârımız!]

[Nâdâna sorma, belki kararsız bilir bizi;]

Gülmüşsek ağlıyorken o, arsız bilir bizi!

Kalpdır ya kendi, öyle ayarsız bilir bizi.

[Dünyâ yanıp yıkılsa, değişmez karârımız!]

[Âlemde zevkımiz, sözümüz şâirânedir;]

Âciz görünmedeysek eğer, bir bahânedir.

Kalb kırmamak için daha bir başka yol nedir?

[Yâ Rabb! Ne mutlu, kimseye yokdur zarârımız!]

[Sen hâb-ı gafletinde devâm et; değil sana,]

Hâlden bilirse, sivrisinek sazdır insana.

-Ârif tecâhül etse; kırılmaz mısın buna?-

[Devrânadır bizim sözümüz, iğbirârımız!]

[Seng-i mezâr istemeyiz biz; yeter bize,]

Rahmetle yâd ederse kalanlar çöküp dize,

Eslâfa ittibâ ederek söyleriz size:

[Dîvânımız, kitâbe-i seng-i mezârımız!]

[Kin tutmayız; riyâ ne, husûmet ne bilmeyiz.]

Mazlumla ağlarız ama, zâlimle gülmeyiz.

Âlem bilir bütün bizi Ekrem; kimiz, neyiz!

[Câhîd, derûnumuz gibidir âşikârımız!]