Gidiyorum tepe takla, bütün dertler başımda,
Neler gördüm, neler duydum, bu gencecik yaşımda.
 
Kalpler hep küsuf tutmuş, kesilmişler kaskatı,
Mü’min, Müslim, demeden, aşk ediyor tokadı.
 
Ağbey dedik güvendik, yaklaştık yanlarına,
İnsan böyle eder mi, Yurdum insanlarına.
 
Hep içten pazarlıklar, gizli-gizli ajanda,
Biraz Vatana sevgi, vicdan olur insanda.
 
Solculara selâm durdun, oy istedin kapı-kapı,
Bunlarla ittifakla, kurulur mu o yapı.
 
Tarihlerinde yoktur, İslâm’a karşı rağbet,
Bunların inayeti!... Yakışıyor mu? Hayret!...
 
Ezan’ı bunlar bozdu, Kur’ana yasak dedi,
Vatanın her hayrına; bunlar hep hayır dedi.
 
Aynı safta bulunmak, yakıştı mı sizlere,
Nasıl bakacaksınız, Nurlu masum yüzlere.
 
Amma!... Emir Dışardan, ne maksatla bilinmez,
Alnınızdan bu leke; kolay-kolay silinmez.
 
İnanmadı Milletim, sahip çıktı Devlete,
Ehemmiyet vermedi, planlı adavete.
 
İçerden ve Dışardan, yıkılmadık yıllarca,
Ne planlar yapıldı, saldırdılar hûn-hârca.
 
Kurt gövdenin içinde, şimdi mukavemet zor,
Masumları yakmasın, dua edelim bu kor.
 

Çok garip bir şey oldu, öncesi görülmedi,
İçten dışa bu servis, fark edip bilinmedi.
 
Hüsn-ü zanları kırdın, çıktın ortaya üryan,
Bu kadar Ehl-i İman, inanamadı bir an.
 
Yalan, yanlış, Komplo, Kaset, ince-ince montajlar,
Vicdanın sızlamaz mı? Çizilirken imajlar.
 
İnsanlığa yakışmaz, Mü’minliğe hele hiç,
Yanlış yapana Ya Rab; ne olursun kefen biç.
 
Vatanımız Mübarek, insanlarımız munis,
Kanımıza girmesin, Melek libaslı, İblis.
 
Ağzını açmış bekler; Ehl-i Salip ordusu,
Osmanlının ihyası; hepisinin korkusu.
 
Türkçe deyip çıkanı, kullanırlar hınzırca,
Benim saf insanımı, kandırır insafsızca.
 
Kırdığını gördün mü, Haçlıdan olanları,
Öldürtürler birbirine, cahil Müslümanları.
 
Onlara Mürşid lâzım, O Da, Bu Türk Devleti,
Dimdik ayakta durup, def eder tüm savleti.
 
Hayır-hâhları için, gece-gündüz devranda,
Şimdi ittihad lâzım, bu kritik zamanda.
 
Dışişleri, İçişleri, asayişe müheyyâ,
Dünyada, sulh, sükûn olsun, başka dava var mı ya!...