Herkesin dertleri kendini aşmış,
Dermanı derdine çalamamış ki,
Bu kadar musibet gelmiş başına,
Düşünüp ibreti alamamış ki.
       
Ölüm darağacı her gün kurulmuş,
Her mevtaya ayrı salâ sunulmuş,
Herkesin defteri bir-bir dürülmüş,
Sıra gelir diye bilememiş ki.
        
Ölüm haktır hakikatin duymamış,
Rabbin fermanına boyun eğmemiş,
Bir gün bana gelir diye bilmemiş,
Bilse de çareyi bulamamış ki.
          
Aczini fakrını anlayabilsen,
İktidarım budur bir diyebilsen,
Gittiğin yönünü bir görebilsen,
Görsen de çareyi bulur musun ki.
                   
Ümidin yitirme koş bir dergâha,
Azm eyle nefsini her gün ıslaha,
Aç ellerini yalvar, Yüce Allaha,
Nasûhî tövbeni sunar mısın ki.
                       
 Âkil insan odur ettiğin bile,
Mâlik olmaz kimse dikensiz güle,
Bülbülün çilesi şakıyan dile,
Dilini dudakta kırar mısın ki.
        
Geçen günlerine bir dönüp baksan,
Zararı ziyanı aklınla tartsan,
Kabuğu özünden sıyırıp atsan,
Atıp da Dergâha gelir misin ki.
             
“Gel ne olursan ol gel” diyor hani,
Göz yaşıyla ıslat nasûh tövbeni,
Affeder Allahım illâ ki seni,
Secdeye başını koyar mısın ki.