Bir memlekette bir kral ve sonsuz kralcı varsa o memlekette millet ve birey yoktur. Kral krallığında ve kralcılar da kralcılık oynamak derdindedirler. Millet ve bireyler kral ve kralcıların ya hadlerini bildirmeli ve en azından onların yüzsüzlüklerindeki kadar cesarete sahip olmalı ya da onların baskılarına, haksızlıklarına, pişkinliklerine, doymaz iştahlarına, taleplerine, emirlerine ve mutlak yönetim kurmaya çalışmalarına katlanmalıdırlar.

İnsanlar önce aldatır sonra aldanır. Allah’ın ahlakı ile ahlaklanın, boyasıyla boyanın emrinin aşama aşama ve terbiye ola ola olabileceğini bir türlü anlamak istemeyiz. İnsanları sınıflandırırken onları hayalen boya küpüne sokarak tanımlandırırız. Ya da birçok rengi üzerinde bulunduranların bir parça rengini onun bütün rengiymiş gibi görürüz/ gösteririz. Zamanla değişen kral renklerle kralcı insanların parça renklerini nazara vermeleri de gelişir. Bir yandan da diğer renk sahiplerinin casusluğuna düşerler. Vatan, memleket “yaşasın yeni kral” aşkıyla yaparlar. Kötülemekle iyi, ötelemekle gözde olacaklarını düşünürler. Krallar da maalesef kralcıları sever. Çünkü en çok onlar krala öykünen eziklerdir. O zaman da millet ve birey ortada, hakikatperestlik ve şahsiyet de uzakta kalır.

Çoğunun derdi yoktur ortada olmaya, bir tarafta olup yandaş olmak varken. Yine çoğuna ağır gelir hakkı ortaya çıkarmaya çalışmak, analitik olmak, biz gibi aciz insanların fikirlerinin ve eserlerinin tamamıyla iyi veya kötü olamayacağını düşünmek. Bir fikrin papağanlığını yapmak, aklını başkasının cebinde taşıtmak, vicdanının kumara yatırmak, kalbini şehvetine, arzularına satmak varken kim birey ve diğergam olmayı seçer ki dünya borsasında. Kendimiz olamadığımız, birey ve millet olarak değer kaybettiğimiz, merhametsizlikte enflasyona uğradığımız; şefkatte, duyarlılıkta, hakperestlikte işsizlik oranımızın yükseldiği bir durumda kendimize ve benzer kralcılarımıza duyduğumuz saygıyı ve itaati sadece bizim için olmayan hakikate ve Hakk’a da verebilirsek belki kendimizin sultanı oluruz ve kendimizin, kral ve kralcıların kölesi olmayız.

Neden mi geometride ve hayatta iki paralel doğru kesişmez sadece sonsuzda kesişir? Çünkü paraleldirler. Herkesin bir doğrusu, gerçeği olabilir. Bazen de paralel doğrular gibi karşı karşıya gelebilir ama bunlar ne kadar da uzasa kesişmezler. Önemli ve kalıcı olan ise sonsuz sayıda noktayı ve değeri üzerinde bulundurabilen bir doğru çizgisinin veya hakikatin içinde bir nokta dahi olabilmek.

(AD)