Düşmanımın düşmanı mutlaka dostum değildir.
Aynı şekilde, iki rakibimin hissel ve ussal bir uyumu olmayabilir.

Beşer var olalı beri insanoğlu dostu düşmandan ayırmanın güvenilir bir yolunu bulmaya çalıştı.

Bir el sıkışmasının ardındaki gerçek niyeti ya da dostça görünen bir davetin ardındaki gerçek gündemi belirlemek, eski devirlerde olduğu kadar bugün de kafa karıştırıcıdır.

Tüm arkadaş canlısı insanlar arkadaş değildir ve tüm ilginç insanlar sizin için en iyi ilgi alanlarına sahip değildir.

Öte yandan, düşmanca, korkutucu veya düşmanca bir kişiyle karşılaşmak, mutlaka düşmanınızın gözünün içine baktığınız anlamına gelmez.

***

Daha fazla okumadan önce bu alıştırmayı deneyelim mi?...

Sağ işaret parmağınıza bakın ve bir gözünüzü kapatalım.
Şimdi parmağınıza bakarak gözlerinizle ileri geri geçiş yapalım.
Hareket ettiğini görüyor musunuz?

Bunun nedeni, gözlerinizin her birinin dünyada biraz farklı bir coğrafi konuma sahip olmasıdır: biraz farklı bir bakış açısı.
Dünyada her biri bir sonraki kadar ilginç ve değerli olan bilinen tespit edilmiş 7.000.000.000'dan fazla bakış açısı vardır.

Birazdan iki gözümüzü kapatıp, üçe kadar sayalım ve sonra tekrar gözlerimizi açalım.
Gözleriniz kapalıyken, kalabalık bir yabancı odada olduğumuzu hayal edelim. Ve gözler açık? İşte bu güvendir, yabancılarla dolu bir odada gözlerimizi kapatabilmek.
Güvenle risk alabilir, hatalar yapabilir ve yargılanmaktan korkmayız.
Cesur olabiliriz.

Bizim gibi olduğunu düşündüğümüz, değerlerimizi paylaştığımız ve arkamızı kolladığımız insanlara güvenmemiz daha olasıdır.

Bilim ve ilim insanları tecrübe edip ispatlarda bulunmuştur ki; İnsan doğamızın bu “benim gibi” kısmı bebeklik döneminde başlar.
Hatta ana rahminde…

Bebekler hissettiklerini başkalarının hissettikleriyle ilişkilendirmeye başlar. Algıları ve duyguları paylaşmanın temelidir bu ve nihayetinde grupları nasıl oluşturduğumuzun da temelidir.

Empati, ilişki kurma, motivasyonları anlama…

Beynimiz “öneriye” duyarlıdır.

Duymak istediğimizi duyarız, görmek istediğimizi görürüz ve bazı zamanlarda diğer insanlar ile ortak bir amaç etrafında birleşiriz.

Ya da ortak bir düşmana karşı…

Bir grubun parçası hissetmek için birbirimizi taklit ederiz.

Bu sosyal kimlik, bizi birbirimize daha da yakınlaştıran bir yapıştırıcıdır.
Ancak taklitte aldığımız risk, yalnızca grubumuzdaki insanların bizim gibi olduğuna ve diğer herkesin şüphelenilecek ve korkulacak biri haline geldiğine inanmaktır.
Yani, taklitte fayda yoktur.

Bununla birlikte, gönlümüzde, hepimiz aynı temel şeyi istiyoruz: başka biri tarafından değer verilmek.

Başka birinin bakış açısını almaya istekli ve talep kâr olmak saygı uyandırır. Saygı değere yol açar.
Değer, güveni meydana getirir.
Güven, hayal etmemizi umut etmeyi ve emin olmayı sağlar.
Emin olmak, akl-ı selim ve kalb-i selim olmaya vesiledir.

***

Hazindir ki, çoğunlukla İnsanları dış görünüşlerine göre yargılarız, sanki kim olduğumuzun ve potansiyel olarak kim olabileceğimizin ana belirleyicisi buymuş gibi...

Bize benzeyen insanlar seçer ve bizden farklı görünen insanları uzaklaştırırız. Bazen de lanetler ve şeytanlaştırır sonra da yok etmeye çalışırız.

Muhakkak ki çok yanılıyoruz ve bunu çoğunlukla da biliyoruz buna rağmen kendimize yardım edemiyoruz etmiyoruz.
Çünkü sonraki adım yüzleşmek ve ezberlerin gazabı ile baş başa kalmak olacaktır.

Binlerce yıldan sonra, dost-düşman ikilemini çözmeye daha yakın değiliz.

Sırf inancınızı paylaşmadığı için başkasını öldürmenin doğru olduğuna inanıyorsanız, inanç sisteminiz yanlıştır.

Bazı insanların sadece farklı bir ırk veya cinsiyetten oldukları için sizden daha az değerli olduğuna inanıyorsanız, inanç sisteminiz yanlıştır hastalıklısınızdır.

Milyonlarca insanın yiyecek yemeği bile yokken, milyarlarca dolar değerinde kişisel varlığa sahip olmanın ahlaki olduğunu düşünüyorsanız, inanç sisteminiz yanlıştır.

Ayrıca, belirli bir grupla ilişkiliyseniz ve birisi ırkçı veya hoşgörüsüz bir şekilde davranıyorsa, onlara karşı çıkmak size kalmış.
Değilse, siz de onların inanç sisteminin bir parçasısınız.

***

Etrafımızdaki, aramızdaki insanlık düşmanları, diğer insanlara karşı öldürücü düşünce ve duygular besliyor.

Düşünceleri ve duyguları haset, kin üzerine kuruludur ve gerçeği bulma arzusundan oluşmaz.

Başkalarına karşı duydukları tiksinti, inançlarına işkence ederek, gerçeklerden yoksun bir gerçek haline geldi.

Adalet ve Hakikat için ayağa kalkarken akıllı ve cesur olmak gerekir.

Adalet ve Hakikatten tamamen yoksun bir bakış açısı içinde gerçeğin titrek ışığını bulmak imkânsızdır.

Doğruyu bulmak için hikmetle dinlemeli, hakikat yokken de inançla hareket etmelidir.

Sadece, gerçekten ve gündemsiz olarak hakikatin peşinde koşan insanların fikirlerine müsamaha gösterebilmeliyiz.

Başka bakış açılarında gerçeği bulma arzusu olmadan kendi fikirlerine boyun eğmemiz için bizi zorlayan insanlara müsamaha göstermemeliyiz.

Binlerce yıllık tefekkür ve müzakereden sonra, insan türü hala bireysel hürriye ile toplumsal refahı dengelemek için makul ve insani seviyeyi bulabilmiş değildir.

En büyük zorluklar, fikir ve inançlarla ilgili olarak öznellik ve göreliliğin etkileridir.