Nevzat Eminoğlu'nun yazısı:
(Muş Alparslan Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Öğretim Görevlisi)

İsmet Özel geçenlerde Bediüzzaman Said Nursi’in Müslümanları bilgi çağına hazırlayan ve üzerinde yüzlerce akademik tez yazılmış olan Risale-i Nur külliyatını kast ederek “kötü bir Türkçeyle yazılmış” şeklinde “eski” İsmet Özel’e yakışmayan ve son birkaç yıldır ilginç bir değişim yaşayan “yeni” Özel’in bu irtifa kaybının vardığı son noktayı gösteren bir laf etti.

Aslında laf değil ve üzerinde konuşmaya da değmez ama “eski Özel” hatırına ve tarihe-hakka şahitlik namına bu haksızlığa karşı birkaç söz söylemek gerekir.

Kanaatimce Özel’in bu hakaretli çıkışı kendisinin son yıllarda yaşadığı fikri sapma dahi diyemeyeceğimiz ileri derecede kalite sorunu ile malul iptidai bir milliyetçilik nöbetinden bağımsız değil.

Özel, milliyetçiliği bir fikir ve ideoloji değil, bir tür psikoloji hastalık olarak gören teorileri haklı çıkarırcasına, eleştiremediği esasa değil, şekle hakaret etmekte; lokalize etmeden, genellemeci bir dil kullanmakta; kavramlarla değil sıfatlarla konuşmaktadır.

Kaldı ki ülkemizde özellikle Cumhuriyet’ten bu yana bütün sorunlarımızın kaynağı olmuş, denenmiş, kötü sonuçları ortaya çıkmış ve devlet aklınca dahi tarihin çöp sepetine gönderilme gereğine inanılmış, kendi dışındakileri hor ve hakir gören bir milliyetçiliğe dümen kırmış bulunan Özel’in söyledikleri, köhnemiş “eski hikaye”nin tekrarı.

Esaretten kurtulmaya, birliğe, inkar edilme ve ezilmeye karşı dayanışmaya vesile olan ve Bediüzzaman’ın “hürriyetin pederi” diye tanımladığı bir “fikr-i milliyet” şeklinde, savunma esaslı bir yaklaşım olsa yine bir dereceye kadar anlaşılır. Ama yok; eskinin kalitesiz bir taklidinden başka bir şey değil bu.

İsmet Özel’in bu durumu bir vaka olarak bir çok psikolojik, sosyolojik vs. analizi hak ettiği halde bunu şimdilik kısa kesip o çok “yücelttiği” kendi Türkçesi ile “kötü” dediği Bediüzzaman’ın Türkçesinin kısa bir karşılaştırmasını yapalım:

1-Bediüzzaman Said Nursi Türkçe yazmadan hatta yazı hayatına başlamadan önce Kürt Medreselerinde okutulan ve konuşma ve yazmanın alt yapısını, estetiğini, “adab”ını ve “edeb”ini öğreten “Maani”, “Beyan”, “Belağat” gibi dersleri almıştır. Hatta kendisinin Arapça ve Türkçe olarak kaleme aldığı Muhakemat isimli harika eseri tümüyle bu ilimlerle ilgilidir. Osmanlının son döneminde Dar’ul Hikmet’ül İslamiye’de Bediüzzaman’la beraber çalışmış olan İstiklal Marşı şairimiz Merhum Mehmet Akif’in “Muhakemat gibi bir eseri değil yazabilen, onu hakkıyla anlama kabiliyetini gösterebilen büyük bir alimdir” dediğini okumuştum. Elhak öyledir. Ya İsmet Özel’in Türkçesi ne gibi bir altyapıya sahiptir?

2-Bediüzzaman “Ey Türk kardeş! Bilhassa sen dikkat et!...” diyerek “kardeş dil” dediği Türkçe, kendi anadili Kürtçe ile beraber Arapça ve Farsça’nın yanında eser yazdığı dördüncü dildir. Ya İsmet Özel acaba anadili Türkçe dışında hangi dillerde eser verebiliyor?

3-Bediüzzaman’ın Türkçe yazdığı eserler dünyanın 50 küsur diline çevrilmiş ve bu sayı gittikçe artmaktadır. Ya İsmet Özel’in Türkçe yazdığı eserler yabancı bir dile çevrilmiş midir ve ya kaç yabancı dile çevrilmiştir?

4-Bediüzzaman dil olarak güzel bir Türkçe ile yazıyor ve insaniyeti ve “insaniyet-i Kübra” olan İslamiyet’i terennüm ediyor; kendi hemcinsleri olan ekser Kürtlerle beraber tüm Müslümanları ve insanları kucaklıyor. İsmet Özel ise sadece “Türk”çe yazıyor; ümmetiyle ve insaniyet alemi ile ciddi alakadar ve muhabbete değer Türkleri ötekileştirerek rencide ediyor ve dışarı atıyor. Yani daha kendi kavmine yabancı. Nerde kaldı başka kavimleri kucaklamak, yabancılara açılmak! Daha başkaca farklar da var ama “Arife işaret yeter” diyor kısa kesiyoruz. Vesselam.

[email protected]