Okuma derinliği yüksek düzlemde ifade gücü verir. Söz, yazı, hal bu gücün yansıma şeklidir. Düzlemin yüksekliği uzanma ve ulaşma ağını genişletir, yeni fetihlerle kökleşir, yerlileşir.

Dar alandaki okumalar medeniyet düzlemine taşınmalı değil mi artık? Vird gibi okunmalar süre dursun yüksek kabiliyetler onu yeniden tevil ederek, kavramlarını yeniden yorumlayarak yeni insanlara ulaştırma, insanlığa taşıma, bir medeniyet manifestosunu dönüştürmeli değil mi?

Zengin bir şerh ve izah dönemi bile başlamadı ki böyle bir düzleme geçilsin. Sade olan Risaleler şerhe ihtiyaç duyuyor.

“Risale-i Nur’un hocası Risale-i Nur’dur” Amenna. Herkes buna amenna demediği de başka bir gerçeklik. İman, hayat, şeriat; çekirdekten ağaca bir medeniyet yürüyüşü değil midir?

Şu an dünyanın yaşadığı sıkıntılar medeniyet krizinden kaynaklı; batı medeniyetinin söyleyecek sözü kalmadı, söz sırası kimde olduğu apaçık. Osmanlı rüyası ve hülyası değil, yeni yorumla eskimeyen hakikati yeniden diriltmek, dillendirmek ve ifadelendirmek zamanı…

Zamanın bilişim araçları ile kültür sanat sinemaya vd. uyarlanan ve uygulanan kavramlarla yeni bir insan modeli sunmak, yetiştirme ve bunu dünya düzlemine taşınmış şekli; bir medeniyet doğuşu ve yürüyüşü olmalı.

Dört duvar arasında kırmızı kitapları okumak, kırmızı çay içme dönemi hiçbir zaman bitmeyecek bir dönem; bu dönem ve düzlemi dünya ölçeğine taşımak bir medeniyet meselesi.

Milletler ve kıtaları İslamiyet’e dâhil edecek, “Doğru İslamiyet’i” ve “İslamiyet’e Layık Doğruluğu” göstermek medeniyet inşaası ile olacak olmalı. Medeniyete galebe başka nasıl olur?

Risalelerin “sırren tenevvere”  sırrı ile neşrolduğu malum. Çekilen sıkıntıları, gösterilen gayretleri, göğüs gerilen gerilimleri unutmamak da başka bir sır. İhlas ve istihdam sırrı hiç değişmeyecek bir devir ve dönem…

Bunun için Nur Cemaatinin farklı grupları ile diğer meslek ve meşreplerin iştirakini sağlamak, müştereklikte buluşmak, aynı hedefe değişik şeritlerden birlikte yürümek; İttihat-ı İslam’ı gerçekleştirmek ve ardından medeniyeti birlikte kurmak…

Medeniyet krizini kazanıma dönüştürmek mümkün pekâlâ.

Umut işte, bir rüya, bir hülya, bir dua…

Umutsuz, rüyasız, duasız da olmuyor vesselam.