Şimdi seçim zamanı, “an” tercih anı, şıklar devamlı akıyor önümüzde; albenili, parıltılı! Konfor, rahat, şöhret, zevk, mülk, makam… Renkli vitrinler, bitmeyen kampanyalar, son fırsatlar…!

Ekonominin nabzı, siyasetin kalbi haberler. Dönen reklamlar, akan diziler, akıllı telefon tutkunluğu; yolda, otobüste telefonuna bakan insanlar!

Kriz var mı kriz? Soğan kaç para; tanzim neyi tanzim ediyor?

Fikrin ince gülü solmuş kim tanzim edecek, kalp nefsin elinde esir olmuş bekaya bakan yönünü kim gösterecek?

Sohbetlerin süsü ne? Haftada birkaç defa sohbete gitmek iyi mi iyi; sonra? Güne diğer günlere ne kadar yansıyor, yoksa orada çayla beraber bitiyor mu?

Seçim kritiği kadar emmare nefisten kurtulma yolları düşünülüyor, konuşuluyor, sohbetler bununla doluyor mu? Acı duyuluyor mu acı, yapamamanın acısı, kederi sıkıyor mu benliği?

“Bir ben vardır benden içeri...” İçeri girme gayreti, eşikte bekleme tembelliği! Kapı açılmadan girilmez ki! Bekleme edebi ve adabı olursa evet açılır.

İkisi bir arada yok, göğüste iki kalp yok zira.

Peygamber peygamberken emmare nefisten Rabbine sığınmış. Peygamber kıssaları, velilerin yolları; gündem haberleri arasında yer buluyor mu?

Uydum kalabalığa akışı rahatlatıyor olmasın, desteklediğim parti de kazandı! Grubumuz şu kadar büyük, şöyle hizmetler ediyor, falanca bir rüya görmüş!

Hani korku nerede? Korku olsaydı bu kadar rahat düşkünlüğü olur muydu? Konforla kandırılıyor, rahatla avlanılıyor, siyasetle kıyılıyor, ekonomi ile tanzimleniyor olmayalım?

Güç ve siyaset; çok zor tebliğ. Son yılların açık dersi, net göstergesi, yalın gerçekliği…

Bu işin kısa yolu var; önce emare nefsi dizginlemek, sonra yakınından daireyi genişletmek, dünyaya açılmak ve insanlığa şahit kılmak.

Evet şimdi seçim zamanı; önümüzde kos kocaman an, gün sandığı var; oylar ömür bittiğinde sayılmaya başlayacak.