Benim son 15 yılım dramlarla geçti. Sinirli oldum.

Nefsimle çok mücadele ediyorum ama bazen yeniliyorum, en hak etmeyen insanı üzüyorum, biricik annemi...

Bunca yıl fedakârlık etmiş, ömrünü bana heba etmiş, bunca üzüntüyü benimle yaşamış biricik annem, yoldaşım, emektarım... Yaşlanmış olmasına rağmen sürekli, her konuda bana söylenir. Temizlik, ev işi vs. her konuda yerli yersiz beni eleştirir.

Çoğu zaman sabrediyorum ama oruçlu olduğum günler nefsime yenilip onu kırıyorum, sonra pişman olup azap içinde yanıyorum. Ama ne fayda, tövbeler edip gönlünü aldıktan sonra o huyundan vazgeçmiyor. Ben yine sonunda taşıyorum.

Benim sorum şudur: Tabii ki anneye öf bile denmez, hiçbir mazeret bu gazabı haklı çıkartmaz ama sinirlerim o kadar yıprandı ki kalbim merhamet dolu olmasına rağmen çok asabileştim, kendimi tanıyamaz oldum.

Ancak mutlu birinin bu tip sabır imtihanıyla, benim durumumda olan birinin imtihanı bir midir? Rabbim cezalandırırken bu durumu değerlendirmez mi? (Rumuz: Tövbekâr)

Rabbimizin cezasını bizim tahmin etmemiz, anlamamız ve anlatmamız mümkün değil. Birincisi, bu konuda bir bilgimiz yoktur, ikincisi Allah'ın azabını ölçmek, tartmak ve hesap etmek bizim işimiz değildir.

Biz kendi sorumluluk alanımıza bakalım, hatalarımızın farkına varalım, öfkemizin bize ne kadar büyük kayıplar yaşattığını düşünelim.

Annenin kalbini kırmak, azarlamak ve üzmek sıradan bir günah değildir. İnsanın hem dünyasını bitirir hem de âhiretini tehlikelere atar.

Dünyasını bitirir, annesiyle kavgalı olan bir insan ne huzur bulur ne de rahat yüzü görür; ne işleri rast gider ne de hayatında bir bereket ve rahmet görür. Ömrü sürekli perişanlıklar içinde geçer.

Çünkü rahat, rahmet ve bereket onlar sayesinde gelir. Çok istisnalar dışında, gerçekten yüzde yüz haksız davranışta bulunan, evladının inancına, ahlakına zarar veren çok az sayıda da olsa birtakım anne babalar hariç tutulacak olursa, özellikle anne kendisi için değil evladı için nefes alır verir.

***

Kur'ân anne babaya ihsan ve itaat konusunda o kadar açık bir dil kullanır ki, hiçbir yoruma varmadan, herhangi bir gerekçeye/bahaneye sığınmadan herkes rahatlıkla anlar.

"Onları azarlama; onlara güzel söz söyle. Onları esirgeyerek tevazu kanadını ger ve de ki: "Rabbim, onlar beni küçüklüğümde nasıl yetiştirdilerse, Sen de onlara öylece merhamet et." (İsra, 17:23,24)

Bu âyetin tefsirinde Bediüzzaman şu gerçeği seslendirir:

"Ey insan, aklını başına al! Eğer sen ölmezsen, ihtiyar olacaksın. (Ceza amelin kendi cinsinden verilir) sırrıyla sen valideynine hürmet etmezsen, senin evlâdın dahi sana hizmet etmeyecektir. Eğer âhiretini seversen, işte sana mühim bir define, onlara hizmet et, rızalarını tahsil eyle. Eğer dünyayı seversen, yine onları memnun et ki onların yüzünden hayatın rahatlı ve rızkın bereketli geçsin. Yoksa onları istiskal etmek, ölümlerini temenni etmek ve onların nazik ve seriü't-teessür (çabuk kırılacak) kalplerini rencide etmekle (dünyasını ve âhiretini kaybetme) sırrına mazhar olursun."

***

Bu sizin için bir imtihandır hem de ağır bir imtihandır. Çok iyi bir puan alarak bu imtihanı geçmekten başka bir seçeneğiniz yoktur.

Zorlandığınızın farkındasınız, fakat Allah'ın rızasını ve sizi sevmesini istediğinize göre, Allah önünüze böyle bir imtihan aracı koymuştur.

Oruçlu olduğunuz zamanlarda böyle zorluklar yaşıyorsanız, kaza oruçlarıysa sonraya bırakın, nafile oruçlarsa ara verin, aç kalmamaya çalışın. Çünkü anneye isyanın günahı orucun sevabını gölgeler.

"Kendinizi tanıyamayacak kadar asabileştiğinize" göre fazla vakit geçirmeden bir psikiyatrdan profesyonel bir yardım alın, önce üzerinizdeki o negatif enerjiyi boşaltın, sizi agresif hale sokan halden kurtulun.

Bu arada öfkenizi körükleyen, kızgınlığınızı ateşleyen şeytana karşı da istiazede bulunun, şerrinden Allah'a sığının, kendinizi sinir krizinden kurtarın.

Bugün