Ramazan Umresi’nin tadına doyum olmaz;
Oturulur sofralara, kimsin, nesin, sorulmaz.

Hele de Medine’de, ne cömerttir insanlar,
Her tarafta kaynıyor, bereketli kazanlar.

İçersinde, bahçesinde, binler sofra kurulmuş,
Her sofranın başına, yüzer insan kurulmuş.

Çekiştirir çoluk-çocuk; bizim sofraya buyur;
Hurma, zemzem, pideyle; sen de karnını doyur.
  
Mekke’ye de varınca, aynı rağbet bekleme,
Sofra bulunca sokul, asla davet bekleme.

Mekke daha gururlu, misafirsin Allah’a,
Kimse çekmez kolundan, sen de bekleme daha.
 
Sokul bulunca sofra, hiç de naz etmeyesin,
İçmeden Arap kahve, bir yere gitmeyesin.
 
Sonra kamet edilir, sofra hemen toplanır,
O akşam namazıyla, ruhlar tam ferahlanır.
 
Sonra yemekler yenir, evlerde ve otelde,
Koşulur teravihe, mübarek bir seferde.
 
Hatim ile kılınır, teravih yavaş-yavaş,
İbadetin hazzı sarar, kimsede olmaz telaş.
 
Son on güne girince, teheccüde başlanır,
Sonunda vitir ile, namazımız taçlanır.

Gecelerde cem olur, müstecab ibadetler,
Mü’minlere eksik olmaz, Rabbimden inayetler.

Ramazanda; bol bereket, sevaplar, katmer-katmer,
Bu mübarek beldelerde, insan kaynıyor her yer.
 
İbadetin aşkıyla, herkeste bir coşku var,
Arzdan arşa yükselir, çeşit-çeşit dualar.
 
Kabûle karîn olur, o mübarek yerlerde,
Herkes hissesin alır, umduğu değerlerde.