Kur’ân’a uyup, etse delîl sünneti insan;
Allâh ona dünyâda eder cenneti ihsân…

Hâlis ise niyyet, kulu eyler O, muzaffer;
Esbâba, fakat, başvurarak gayreti ister…

Meşrû olacak gāye ve hem izlenilen yol;
Mutlak ulaşır böyle giden bir gün emîn ol…

Hiç olmayacak zulme tarafdâr, ne de mâil;
İbtâl ile a’mâli olur yoksa ki zâil…

Dünyâda misâfir gibi davransa yorulmaz;
Hayr eylese insan, kötülükler onu bulmaz…

Hep ömrü saâdetle geçip şükr ediyorken;
Derd etmeyecek gelse ölüm geç ya da erken…

Mü’min, ne ki yapmış ise, Allâh için olsun;
Dünyâsı ve ukbâsı saâdet ile dolsun…

Her şerri nefisden bilerek Hakk’a dayansın;
Her hayrı veren Rabb’ini şükrân ile ansın…

Bir kimse güzel görse, güzel baksa, düşünse;
Tahvîl eder iksîr gibi düşmanlığı üns’e…

Kîn besleme hiç, etme hased kimseye aslâ;
Yaklaşma gurûr, zem gibi berbâd şeye aslâ!

Hırs, öfke ve öc almayı saymak bile zâid;
Afv etmede var insana binlerce fevâid…

Gamlanma bu dünyâ işinin ters gidişinden;
Hem fazla sürûr duyma ferâhlık gelişinden…

Uğrarsan eğer derde, devâ um, Yaratan’dan;
Şâfî ve Şefîk, Rahmeti sonsuz bulunandan…

Âlem buna şâhid: ne zaman hakka yapışsak;
En zor işimiz eshel olur, yardım eder Hakk…