Bediüzzaman’ın elbisesi kendine has ve makamıyla ilgili; sarığı hiç çıkarmamış fakat sakalı kesmiş. Pantolon, yakalı gömlek giydiğini gören var mı? Zamana göre elbise değiştirmemiş, fikirlerini yenilemiş!

Isparta’daki müze evi onun elbise ve eşyadaki sadeliğini gösteriyor, iç akışın da aynı sadelikte olduğunu hatırlatıyor.

Çalkantılı ama dümdüz bir hayatın elbiseleri de düz ve sade. Şekilde boğulmamış yakınlarına da aynı minval bir tavsiyede bulunduğunu yakın talebelerinin giyinişinde görüyoruz.

Zübeyir ağabey ceketli, kravatlı. Müdahale etseydi ona ederdi. Mehmet Feyzi ağabey cübbeli sarıklı. Müdahale etseydi “sakalını kes” diyebilirdi. Tahiri Mutlu ağabey de sakallı idi, Abdullah Yeğin ağabey vefat ettiğinde öyle idi, keza Bekir Berk ağabey de!

Zahir bazen aldatır, keskin hüküm vermekte acele etmemek gerekir, her şey herkesten beklenmez elbet. Risale müntesipleri genel olarak sakallı değil. Çarşamba Cemaati de sakalı, cübbeyi çok önemsiyor, hemen telkinde bulunuyorlar, o sünneti ihya etme gayreti içerisindeler.

Zahir batın bütünlüğünü sağlamış, dengeyi iyi kurmuşların giyinişi de ona göre oluyor, giydikleri de yakışıyor. Yaşın, konumun da bunda etkisi var elbet. Dışarıda takkeli gezen bazı kimseler var ki hani yakışıyor, mütenasiplik görenlere itici gelmiyor.

Duruşu, yürüyüşü, bakışı haza Müslüman denir ya öyle kimseler; âlem gibi toplum içinde. Hal ile telkin; bu da bir tebliğ şekli.

Meczupların kıyafeti görenlerce malum, kimin gerçek meczup olduğu bilenlere malum.

İsraftan uzak sade ve temiz giyiniş, ‘iç’in temizliğini ve sadeliğini gösterir, yine de genellemek doğru değil.

Bu zamanda çokça istiğfar ve salâvat getirme yanında bir sünneti ihya etme gayreti içinde olmak da önemli; öyle ki görenler o sünneti hatırlasın. Yüz şehit sevabı çok ucuz olmasa gerek!

Batın zenginliği artınca zahir eşya, elbise, bakışı giyinişi da değişir, mütenasiplik görülür. Said Nursi’nin esvabı müntesiplerine bir şeyler hatırlatıyor olmalı vesselam.