Geçen yıl Allah’ın rahmetine uçan Selim Gündüzalp (Hüseyin Şengörür) kardeşimi tarif etmek için paylaştığım bu çalışmam sadece bir mukaddemedir. O, âcizane bana, içime dönmemi tarif eden bir sevgi deliliydi. Her türlü ilgisizlik hastalığımı görmezden gelip, beklemediğim zamanlarda yolumun üzerinde beliren gerçek bir insandı. Çünkü insan olan ancak insandaki zaafları anlayışla karşılayabilir.

Vefatından zannediyorum bir gün sonra onu rüyamda görmüştüm. Kâbe’yi ziyaretteymişiz. Yerde oturuyorum. Gelip geçenleri seyrediyorum. Birden Hüseyin kardeşimi farkettim. Belinden ayaklarına kadar beyaz bir etek giymiş. Üst kısmı açık… Etrafımdakilere “Bakın bakın Hüseyin kardeş geçiyor diye haykırıyorum. O gidip ilerde aynı haldeki bir grup insanın arasına karışıyor ve aniden hepsi birlikte gökyüzüne doğru uçuyorlar.