Vedat Yıldız

Kalbini kırdılar bugün değil mi?

Şu an ağlıyorsun, göz yaşların avuçlarında.

Kimsenin umurunda değilsin.

Âdeta bir savaşın içindesin.

Elini neye atsan kırılıyor birer birer.

Her kırılan, ellerine, yüreğine batıyor.

Kanatıyor, acıtıyor, hatta sızlatıyor kalbini.

Artık dayanamıyorsun sanki.

Çünkü her tarafın acılar içinde.

Yaralı bir arslan gibisin.

Kalkmak istiyorsun, kalkamıyorsun.

Kükremek istiyorsun sesin kısılmış.

Tek başınasın ve etrafındaki çakallar,

Tam düşmeni bekliyorlar sessizce.

Onlar için son çırpınıştasın.

Son bir umutla kalkıyorsun.

Ve bir bakmışsın ki, yaraların iyileşmiş.

Eskisinden daha güçlü, daha dinamiksin.

Kendince bir rüya gibi görüyorsun sanki.

Amma rüya değil, bir azmin neticesindesin.

Bir gayretin yeniden dirilmesi arefesindesin.

Yem etmiyorsun kendini,

yeniden tarih yazıyorsun.

Yeniden doğuyorsun kendi dünyanda.

İşte sen gerçek bir mücadele ruhu taşıyan,

Azimli, gayretli, ümitvar ve bir bahtiyarsın.

Pes etmedin, ödülünü aldın.

Gerçekten eğilmedin kimseye.