Vahdet Yılmaz Abiyi şehitler için söylenmiş mısralarla analım. İnsanları öldürmekle memleketi istiladan kurtarmak mı yoksa inancını, psikolojisini kaybetmiş insanları topluma kazandırmak mı? Bunu Vahdet Abi yaptı. 

Türk edebiyatı 150 yıldır kişiliğini ve kahramanlığını kaybetmiş müslüman Türkü topluma kazandırmaya çalıştı. Çünkü tip bozuldu mu devletler de bozulur. Buna yüz yıldır kaybettiğimiz coğrafya şahittir. Bediüzzaman siyasi çareler değil tip ve karakter üretti. 

İşte Vahdet abi ve binlercesi...

Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş asker!
Gökten ecdâd inerek öpse o pâk alnı değer.

Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor Tevhîd'i...
Bedr'in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi.

Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?
"Gömelim gel seni târîhe" desem, sığmazsın.

Herc ü merc ettiğin edvâra da yetmez o kitâb...
Seni ancak ebediyyetler eder istîâb.

"Bu, taşındır" diyerek Kâ'be'yi diksem başına;
Rûhumun vahyini duysam da geçirsem taşına;

Sonra gök kubbeyi alsam da, ridâ namıyle,
Kanayan lâhdine çeksem bütün ecrâmıyle;

Mor bulutlarla açık türbene çatsam da tavan,
Yedi kandilli Süreyyâ'yı uzatsam oradan;

Sen bu âvîzenin altında, bürünmüş kanına,
Uzanırken, gece mehtâbı getirsem yanına,

Türbedârın gibi tâ fecre kadar bekletsem;
Gündüzün fecr ile âvîzeni lebriz etsem;

Tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana...
Yine bir şey yapabildim diyemem hâtırana.

Sen ki, son ehl-i salîbin kırarak savletini,
Şarkın en sevgili sultânı Salâhaddîn'i,

Kılıç Arslan gibi iclâline ettin hayran...
Sen ki, İslâm'ı kuşatmış, boğuyorken hüsran,

O demir çenberi göğsünde kırıp parçaladın;
Sen ki, rûhunla beraber gezer ecrâmı adın;

Sen ki, a'sâra gömülsen taşacaksın...Heyhât,
Sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihât...

Ey şehîd oğlu şehîd, isteme benden makber,
Sana âgûşunu açmış duruyor Peygamber.
(Mehmet Akif)

***

Diğer şiir Yahya Kemal'in Akıncı şiiri. Burada da şairimiz akıncılarla birlikte bir savaşı kazanır ve onlarla birlikte şehit olup göklere çıkar. Tıpkı Vahdet Abi gibi.

Bin atlı akınlarda çocuklar gibi şendik   
Bin atlı o gün dev gibi bir orduyu yendik

Haykırdı, ak tolgalı beylerbeyi "İlerle!"   
Bir yaz günü geçtik Tuna'dan kafilelerle

Şimşek gibi atıldık bir semte yedi koldan    
Şimşek gibi Türk atlarının geçtiği yoldan

Bir gün yine doludizgin atlarımızla   
Yerden yedi kat arşa kanatlandık o hızla

Cennette bu gün gülleri açmış görürüz de   
Hâlâ o kızıl hâtıra gitmez gözümüzde

Bin atlı akınlarda çocuklar gibi şendik
Bin atlı o gün dev gibi bir orduyu yendik   

***

Kırkıncı Hoca’yı bir itfaiye neferi gibi yıllarca manevi sohbetlere yetiştirdi. Sonra Bekir Berk’i yıllarca mahkemelere yetiştirdi. Bekir Abi ”ulen Vahdet" deyip iltifat edince o da "evet Bekir Abi" derdi. O tam bir roman kahramanı, cevval ve atılgan...