Milyonlar sevdi onu.
Hak davasıydı konu.
İnşaallah şehadet,
Hüsn-ü Hatime sonu.
Allah rahmet eylesin.

Yorulmak nedir bilmez.
Zulme asla eğilmez.
Dünya onun yanında,
Beş para bile değmez...
Rabb’im rahmet eylesin.

Düstur; şevk-i mutlaktı.
Bir ömür coştu, aktı.
Gönüllerde binlerce,
Hatıralar bıraktı.
Rabb’im rahmet eylesin.

Ömür boyu ahdetti.
O kahraman Vahdet’ti!
Yerler gökler şahittir.
Gidişi şehadetti.
Rabb’im rahmet eylesin.

Dili daim niyazdı.
Pala birşeyler yazdı.
Yazmadan duramazdı.
Pala aciz neylesin?
Rabb’im rahmet eylesin.

Haber acı! dokundu.
Birçok hatim okundu.
Nur kardaşlar neylesin?
Rabb’im rahmet eylesin...

Elbet kardeşler ağlar,
Göndersek Fatihalar...
Helalliğe gelsinler,
Gönderelim Yasin’ler...
Rabb’imiz rahmet eyler.

Sanki Palandöken’di.
Ömrü bugün tükendi.
Sebep korona dendi.
O hızla gitti kendi!
Rabb’im rahmet eylesin...

O bir şefkat eriydi.
O nurun neferiydi.
Nur kardeşler neylesin,
Rabb’im rahmet eylesin...

Her daim Hakk’ı andı.
O ki bir kahramandı.
Pala bilmez neylesin?
Rabb’im rahmet eylesin...

Hiç bir şeyden yılmazdı.
Onun gibisi azdı.
Hz. Hamza (ra) gibi,
O ki Vahdet Yılmaz’dı.

Hızı bambaşka hızdı!
Kaydı gitti yıldızdı!
Pala bilmez neylesin?
Rabb’im rahmet eylesin...

Kedilerle derdi neydi?
Sanki Ebu Hereyre’ydi (ra)!
Nur kardaşlar neylesin,
Rabb’im rahmet eylesin...

Evet bir ömür boyu,
Kur’an davasında ahdetti...
O Erzurum’lu Vahdet’ti,
O kahraman Vahdet’ti...
Pala bilmez neylesin,
Allah rahmet eylesin.